„Odmawiajcie co wieczór różaniec” – mówi Matka Boża. „Zapraszajcie wszystkich do modlitwy różańcowej”. „Pragnę, by różaniec stał się dla was życiem. Módlcie się i miejcie go zawsze pod ręką”. „Wszystkie wasze modlitwy głęboko Mnie wzruszają, zwłaszcza codzienny różaniec”. „Módlcie się, ale nie z przyzwyczajenia. Modlitwa powinna być źródłem szczęścia. Powinniście żyć modlitwą. Odmawiajcie różaniec powoli, rozmyślając”. „Różaniec nie ma być dekoracją mieszkania, choć wielu osobom służy tylko do tego. Mówcie wszystkim, aby go odmawiali”. „Jeżeli się modlicie szatan nie może wam nic zaszkodzić, ponieważ jesteście dziećmi Bożymi i Bóg nad wami czuwa. Módlcie się i niech różaniec zawsze będzie w waszych rękach, jako znak dla szatana, że do Mnie należycie”.

Ojciec Slavko Barbarić, franciszkanin (zmarły w 2000 roku) wieloletni opiekun widzących i pielgrzymów w Medjugorie, mówi:

„Modlitwa jest spotkaniem z Bogiem. To jest spotkanie z Ojcem, który kocha, przebacza, który jest miłosierny i troskliwy, który nie chce śmierci swoich dzieci, lecz pragnie dla nich pełni życia.

Modlitwa oznacza przyjaźń z Ojcem, z Jezusem w Duchu Świętym. Oznacza zanurzenie duszy w miłości Bożej i Bożym pokoju. To jest droga, na której człowiek modlący się odnawia siebie i staje się zdolny do życia godnego dziecka Bożego. To jest czas, gdy dusza wypełnia się siłą w walce przeciwko złu w sobie i wokół siebie. Modlitwa jest warunkiem duchowego życia, tak jak jedzenie i picie są warunkami życia cielesnego.

Pewnego razu ktoś zapytał matkę Teresę z Kalkuty, co trzeba czynić, aby lepiej się modlić. Odpowiedziała krótko i prosto: – Módl się więcej. Modlić się więcej to jest decyzja każdego z nas, a modlić się lepiej, to jest łaska dana tym, którzy modlą się więcej.

Matka Boża pragnęła, abyśmy modlili się sercem, to znaczy modlili się z miłością. Wielu ludzi skarży się, że nie mają czasu na modlitwę. Jakkolwiek chcielibyśmy się tłumaczyć, zapomnieliśmy, że czas nie jest problemem. Nie trzeba przedłużać dnia, aby znaleźć trochę czasu na modlitwę, gdyż kluczem czasu na modlitwę nie są godziny w ciągu dnia, ale miłość. Wszyscy doświadczyliśmy, że mamy czas dla tego, kto nie jest nam obojętny, a nie mamy czasu dla tego, kogo nie kochamy”.

Modlitwa, jak mówi św. Teresa z Avilla, to miłosne przebywanie i rozmowa z Tym, o którym wiemy, że nas miłuje. Maryja wzywa nas do modlitwy sercem i modli się z nami i za nami.

W jednym z orędzi Matka Boża powiedziała: „Dziś również raduję się z wami i wzywam was do modlitwy sercem... Pragnę, by serca moje, Jezusa i wasze przemieniły się w jedno serce miłości i pokoju” (lipiec 1999)

Mieszkańcy parafii św. Jakuba w Medjugorie z coraz większą gorliwością zaczęli odpowiadać na Jej wezwanie. „Modliliśmy się całymi nocami” – wspomina dawny proboszcz parafii, ojciec Jozo Zovko – „ludzie rozgłaszali wezwanie Pani do modlitwy i sami coraz więcej modlili się we własnych domach”. Matka Boża wciąż jednak nie była z ich modlitwy zadowolona. Najpierw powiedziała przez widzących: „Kiedy się modlicie, nie módlcie się wargami, módlcie się sercem!” A potem, kiedy ludzie dali Jej znać, że nie wiedzą o co chodzi, wyjaśniła: „Dzisiaj przed modlitwą niech każdy przebaczy swojemu sąsiadowi. Niech każdy znajdzie w sercu wszystkich swoich nieprzyjaciół i niech przedstawi ich Ojcu z radością. Niech modli się za nich, niech życzy im pełni radości i błogosławieństwa Bożego”. Kiedy proboszcz przekazał słowa Maryi ludziom zgromadzonym na modlitwie i poprosił, aby ci, którzy je zrozumieli, podnieśli ręce, w kościele zapadła głucha cisza. Sam ksiądz nie wiedział bardzo jak wybrnąć z kłopotliwej sytuacji. W końcu przyszła mu myśl, aby zaproponować cichą modlitwę o dar przebaczenia. Po kilkunastu minutach milczenia zdarzyło się coś, co ojciec Jozo nazwał największym cudem, jaki widział w Medjugorie. Sam pisze o tym w ten sposób:

„W pewnym momencie w środku kościoła jeden mężczyzna krzyknął z całej siły: «Jezu, przebaczyłem!» Krzyknął i zaczął gorzko płakać, a my wraz z nim robiliśmy to samo. Możecie sobie wyobrazić tysiące ludzi płaczących i tysiące modlących się: «Jezu, przebaczyłem, przebacz i Ty mnie!» Każdy szukał dłoni, aby ją uścisnąć i powiedzieć: «Przebacz mi». Trwało to długi czas, a potem odmawialiśmy różaniec. Była to niezapomniana modlitwa... potem odprawiliśmy Mszę świętą – czuliśmy się tak, jakbyśmy byli na Wieczerzy z Jezusem. To wydarzenie odmieniło całą parafię. Ludzie, którzy byli dla siebie bardzo wrodzy, zaczynali ze sobą rozmawiać, stawali się sobie bliscy jak bracia”.

Ojciec Slavko Barbarić podkreśla: „Prawdziwy pokój może przyjść jedynie z serca, które jest pojednane z Bogiem, które wybacza, kocha, staje się miłosierne i delikatne, które jest gotowe chronić dobro i walczyć z tym, co złe i niszczące. Dopóki gotowi jesteśmy oddawać oko za oko, ranę za ranę, grób za grób, nie może nadejść ten upragniony pokój, za którym tęsknimy. Jest wiele przyczyn, z powodu których twierdzimy, że nie możemy przebaczyć, bo rany są głębokie, a wróg jest niegodny naszego przebaczenia i miłości, ale nie możemy mieć pokoju bez wewnętrznego uzdrowienia przez przebaczenie”.

Maryja mówi: „Drogie dzieci! Wzywam was, byście zawsze przynosili pojednanie i pokój. Szczególnie, drogie dzieci, działajcie z miłością w miejscu, w którym żyjecie. Niechaj miłość będzie zawsze jedynym stosowanym przez was środkiem” (31.07.1986). „Wzywam was do miłości bliźniego, do miłości tego, od którego doznajecie zła. Módlcie się i kochajcie, drogie dzieci!” (7.11.1985). „Niech wszelka nienawiść i zazdrość znikną z waszego życia, z waszych myśli, a niech zamieszka w nich tylko miłość dla Boga i bliźnich” (25.01.1993). „Kiedy będziecie mieć miłość w sercu – pokój zakróluje w was” (25.07.2004).

Jednym z sześciorga widzących z Medjugorie jest Ivan Dragicević. Zapytany o wygląd Maryi mówi, że Gospa czyli Pani ubrana jest w szarą suknię i biały welon, ma czarne włosy, zaróżowione policzki, niebieskie oczy. Unosi się na małej chmurce, a nad głową ma koronę z gwiazd. W wielkie uroczystości przychodzi ubrana w złotej szacie, czasami w asyście aniołów. Ivan powiedział, że nie znajduje słów, by wypowiedzieć duchowe piękno i miłość niebieskiej Matki. Mówi, że gdybyśmy chociaż przez chwilę widzieli to Boże piękno promieniujące z oblicza Maryi, nasze życie nie mogłoby już pozostać takie same, ale musiałoby się radykalnie zmienić. Pewnego dnia zapytał Maryję: „Pani dlaczego jesteś taka piękna?” A Ona uśmiechnęła się i odpowiedziała: ”Drogie dzieci, jestem piękna, ponieważ kocham. Wy też kochajcie, wtedy wy też będziecie piękni”.

Inna z widzących tak mówi o pięknie Matki Bożej: „Maryja jest piękna, ponieważ zawsze mówi Bogu „tak”, ponieważ Jej wola jest zawsze doskonale zjednoczona z wolą Boga”.

Ona jest ludzkim zwierciadłem Boga, w którym Bóg przegląda się z radością, rozpoznając w nim nieskażony obraz i podobieństwo swoje. Niepokalana, Matka najpiękniejszego z synów ludzkich, Matka naszego Pana i Odkupiciela, przychodzi, aby przywrócić w nas to Boże piękno, istot ludzkich stworzonych na obraz i podobieństwo Boże, stworzonych z miłości i do miłości.

Drodzy bracia i siostry! Tym, co odbiera prawdziwe piękno serca i duszy w każdym z nas, jest grzech. Grzech pojawia się wtedy, gdy człowiek mówi Bogu: „Nie”, gdy sprzeciwia się woli miłującego Ojca i Jego przykazaniom. Maryja swoim posłuszeństwem naprawiła nieposłuszeństwo Ewy. Zgodę wyrażoną podczas Zwiastowania, zachowała wiernie u stóp krzyża na Golgocie. Maryja jest bez grzechu, prawdziwie czysta i piękna, zjednoczona z Bogiem w doskonałej miłości. Ilekroć odrzucamy grzech, przywiązanie do grzechu, stajemy się do Niej podobni, stajemy się piękni, jak Ona, Niepokalana.

Papież Franciszek w rozważaniu poświęconym Niepokalanej powiedział:

„Jak „nie” u początków zamknęło przejście człowieka do Boga, tak „niech mi się stanie” Maryi otworzyło drogę Bogu między nami. Jest to najważniejsze „tak” w historii, pokorne „tak”, które obala naznaczone pychą pierworodne „nie”, wierne „tak” leczące nieposłuszeństwo, dyspozycyjne „tak”, obalające egoizm grzechu”.

Drodzy bracia i siostry!

Jakże pięknie jest mówić zawsze „Tak” Bogu. Mówić Mu jak Maryja: „fiat voluntas Tua”.

„Bóg chce nas nawiedzić i oczekuje na nasze „tak” – mówi papież Franciszek. Pomyślmy, jakie „tak” powinienem dziś powiedzieć Bogu, pomyślmy, warto, a znajdziemy głos Boga w naszym wnętrzu, który o coś nas prosi. Jeden krok naprzód: „Wierzę w ciebie, ufam Tobie, kocham Ciebie; niech się spełni we mnie Twoja wola”. Owe „tak”. Szczodrze i z ufnością, podobnie jak Maryja, wypowiedzmy dzisiaj, każdy z nas, to osobiste „tak” Bogu”.

Niepokalana ciągle spieszy nam z pomocą, jako Matka naszej duchowej odnowy i uczy nas mówić zawsze „tak” wobec Bożej woli, wobec Bożych przykazań i wymagań Ewangelii Chrystusowej.

8 grudnia 1981 r. w święto Niepokalanego Poczęcia widzący ujrzeli Maryję na klęczkach, błagającą: „Synu ukochany, proszę Cię, przebacz światu ciężkie grzechy, jakimi Cię obraża”.

Wezwanie do nawrócenia jest centralnym punktem orędzi naszej Pani z Medjugorie.

„Drogie dzieci! Dziś wzywam was do nawrócenia. To jest najważniejsze orędzie, które wam tutaj dałam”(25.02.1996). Nie możecie mówić, że jesteście nawróceni, bowiem wasze życie musi stać się nieustannym nawracaniem się” (25.02.1993). „Wzywam was, abyście stali się przyjaciółmi Jezusa. Módlcie się o pokój w waszych sercach i pracujcie nad osobistym nawróceniem. Kochane dzieci, tylko w ten sposób, możecie się stać świadkami pokoju i miłości Jezusa w świecie” (25.02.2002).

Najpewniejszym środkiem (wielekroć przez Nią wskazywanym), aby utrzymać się na drodze nawrócenia jest sakrament pojednania.

„Wzywam was do otwarcia drzwi waszych serc na Jezusa, tak jak kwiat otwiera się na słońce. Jezus pragnie napełnić wasze serca radością i pokojem. Nie możecie, drogie dzieci, przeżywać pokoju, jeśli nie jesteście w pokoju z Jezusem. Dlatego wzywam was do spowiedzi, aby Jezus stał się waszą prawdą i pokojem” (25.01.1995).

Widząca z Medjugorie, Marija Pavlović - Lunetti opowiada:

„Podczas modlitwy miałam trzykrotną wizję kwiatu. Za pierwszym razem był przepiękny, świeży, o intensywnej barwie. Cieszyłam się nim. Następne widziałam jak ten kwiat zamyka się, więdnie i traci urodę. Było mi smutno. Wtedy zobaczyłam kroplę wody padającą na uwiędły kwiat, który ponownie ożył. Zobaczyłam go znowu w jego pierwotnej świeżości i urodzie. Próbowałam zrozumieć, co ta wizja miała dla mnie znaczyć, ale nie potrafiłam. Postanowiłam o to zapytać Matkę Bożą podczas objawienia. Powiedziałam: – «Matko Boża, co oznacza to, co widziałam podczas modlitwy? Co oznacza ten kwiat?» Matka Boża uśmiechnęła się i powiedziała: – «Wasze serce jest jak kwiat. Każde serce jest wspaniałe i piękne. Ale gdy przychodzi grzech, kwiat więdnie, a piękno znika. Ta kropla padająca na kwiat i ożywiająca go to znak spowiedzi. Kiedy jesteście w stanie grzechu, nie możecie sami sobie pomóc, ta pomoc musi przyjść z zewnątrz poprzez kapłanów w sakramencie pojednania».

Matka Boża mówi: – «Drogie dzieci! Pokój w waszych sercach jest drogocennym darem od Boga. Pielęgnujcie go jak kwiat, który potrzebuje wody, delikatności i światła».

Drodzy Bracia i Siostry! W ten tak prosty macierzyński sposób Maryja, Matka Miłosierdzia, przemawia do naszych serc i wzywa do regularnej comiesięcznej spowiedzi. „Niech spowiedź święta będzie pierwszym aktem nawrócenia” – mówi.

„Oddajcie Panu całą swoją przeszłość, całe zło, które nagromadziło się w waszych sercach. Pragnę, by każdy z was był szczęśliwy, a z grzechem nikt szczęśliwy być nie może” (25.02.1987). „Otwórzcie wasze serca na Boże miłosierdzie (…). Ojciec Niebieski pragnie wyzwolić z niewoli grzechu każdego z was. Dlatego, kochane dzieci, poprzez spotkanie z Bogiem podczas spowiedzi św. pozostawcie grzech i zdecydujcie się na świętość. Uczyńcie to z miłości do Jezusa, który wszystkich was odkupił swoją krwią, abyście byli szczęśliwi i żyli w pokoju” (25.02.2007).

„Niech wasze nawrócenie i decyzja na świętość zaczną się dzisiaj, nie jutro. Ja kochane dzieci, wzywam was wszystkich na drogę zbawienia i pragnę wskazać wam drogę do raju” (25.11.1998).

Drodzy Moi! Tylko na tej drodze możemy znaleźć prawdziwy pokój.

Nasz wielki rodak, św. Jan Paweł II podczas swej wizyty w Toruniu w dniu 7 czerwca 1999 roku, powiedział: „Kościół nieustannie żyje Ewangelią pokoju. Głosi ją wszystkim ludom i narodom. Niestrudzenie ukazuje drogi pokoju i pojednania. Wprowadza pokój, burząc mury uprzedzeń i wrogości między ludźmi. Czyni to przede wszystkim przez Sakrament Pokuty i Pojednania, niosąc łaskę Bożego miłosierdzia i przebaczenia, dociera do samych korzeni ludzkich niepokojów, leczy zranione grzechem sumienia, tak, że człowiek doznaje wewnętrznego ukojenia i staje się nosicielem pokoju.

Drodzy Bracia i Siostry, bez wewnętrznej odnowy i bez pokonania zła i grzechu w sercu, a zwłaszcza bez miłości człowiek nie zdobędzie wewnętrznego pokoju. Pokój może przetrwać tylko wówczas, gdy jest zakorzeniony w wyższych wartościach, oparty na normach moralnych i otwarty na Boga. Rodzi się on w sercu ludzkim i w życiu społeczeństwa z ładu moralnego, porządku etycznego, zachowania Bożych przykazań”.

Umiłowani w Chrystusie Panu, bracia i siostry!

Sługa Boży kardynał Stefan Wyszyński mówi:

„Maryja raz po raz ukazuje się na świecie, chce zaradzić cierpieniom i mękom ludzkim. Chce nam pomóc. A od nas oczekuje, abyśmy przy Niej stanęli i razem z Nią czuwali. Abyśmy wspierali Ją w wypełnianiu zadania, jakie ma w rodzinie ludzkiej do spełnienia”.

Dziś wiemy, że także nasz święty papież Jan Paweł II patrzył w stronę Medjugorie i jak pisał w prywatnych listach do przyjaciół, codziennie pielgrzymował tam w modlitwie. W jednym z listów napisał: „Pociesza wiadomość o reakcji ludu Bożego i wprowadzaniu w życie tego, co najistotniejsze w całym tym wydarzeniu, co pobudza do gorliwości, pojednania serc, do uwielbienia Miłosiernego Ojca, do otwarcia serc na przyjęcie łaski Bożej”.

I my także pełni wdzięczności patrzymy dzisiaj w stronę Medjugorie, skąd Maryja Królowa Pokoju mówi do nas: „Kochane dzieci, jestem z wami, wstawiam się za wami przed Bogiem. Pojednajcie się i pomóżcie waszym życiem, by pokój zapanował na całej ziemi” (25.12. 1990).

Drodzy bracia i siostry! Obyśmy i my mogli usłyszeć z ust niepokalanej Dziewicy: „Drogie dzieci! Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie” (25 czerwca 2021 r.).

6. Drodzy bracia i siostry!

Co stanowi źródło i szczyt całego naszego życia chrześcijańskiego? Gdzie kryje się centrum tego życia? Albo zapytam inaczej, co było sercem serca Maryi?

O. Jozo Zovko, chorwacki franciszkanin, dawny proboszcz z Medjugorie, wspomina:

„Pewien pielgrzym przyniósł mi kiedyś figurkę, która jest symbolem. Jest to figurka Matki Najświętszej; ręką wskazuje Ona na swe serce. Serca jednak nie widać, gdyż w miejscu serca znajduje się Hostia – to Eucharystia jest sercem Maryi! Maryja zawsze przychodzi, nie dla siebie, ale, aby przedstawić nam Eucharystię, Chleb Życia”.

Wymownie przypominają o tym słowa Matki Bożej przekazane przez jedną z widzących z Medjugorie:

„Gdybyście mieli wybrać: być świadkami Mojego objawienia lub iść na Mszę świętą, wybierzcie zawsze Mszę świętą”.

„Przeżywajcie świadomie Mszę św. i niech przybycie na nią będzie dla was radosne. Z miłością przychodźcie…” (3.04.1986). „Drogie dzieci, jest wielu takich, którzy regularnie przychodzą mimo niepogody, bo mnie kochają i chcą w szczególny sposób okazać swoją miłość. Wszystkich was proszę, byście okazali mi miłość przychodząc na Mszę św., a Pan obficie was wynagrodzi” (21.11.1985). „Pragnę, by Msza św. była przeżyciem Boga” (16.05.1985). „Kochane dzieci, niech Msza św. nie będzie dla was zwyczajem lecz życiem. Żyjąc codzienną Mszą św., odczujecie pragnienie świętości i będziecie w niej wzrastać” (25.01.1998).

„Drogie dzieci, wzywam was abyście byli jedno w duchu z moim Synem. Wzywam was, abyście przez modlitwę i przez Mszę świętą, kiedy mój Syn jednoczy się z wami w szczególny sposób, starali się być jak On: abyście, jak On, zawsze byli gotowi pełnić wolę Bożą…” (2.04.2013).

”To jest cud nad cudami – powiedziała Matka Boża do boliwijskiej mistyczki i stygmatyczki, Cataliny Rivas. Ludzie udają się na pielgrzymki, szukając miejsc, gdzie się objawiłam. To dobrze, ze względu na łaski, które tam otrzymają. Ale podczas żadnego z objawień, w żadnym innym miejscu, nie jestem bardziej obecna, niż w czasie Mszy św. Zawsze mnie znajdziesz u stóp ołtarza, gdzie odprawia się Eucharystię. U stóp tabernakulum trwam z Aniołami, ponieważ jestem zawsze z Jezusem”.

Również św. Weronikę Giuliani Maryja zaprosiła do swej szkoły Eucharystii i stała się jej przewodniczką po tajemnicach Mszy św. Na własnym przykładzie uczyła ją adorować konsekrowaną Hostię.

Podczas Eucharystii św. Weronika spostrzegała, że Maryja patrzyła na Hostię w szczególny sposób i to nieustannie, aż do chwili spożycia Jej przez kapłana. Weronice wydawało się, że Maryja nigdy nie miała dość patrzenia na Przenajświętszą Hostię. W czasie adoracji, albo też podczas podniesienia, Maryja oddawała Hostii głęboki ukłon, a wszystkie Jej gesty powtarzali święci.

Pan Jezus do jeszcze innej swej duszy wybranej powiedział: ”Jak Eucharystia jest sercem Boga, tak Maryja jest cyborium tego Serca. Spójrz na moją Matkę, wieczne żyjące cyborium, do którego zstępuje Chleb pochodzący z Nieba. Ona ze swego serca uczyniła cyborium dla Serca swego i waszego Boga”.

„Maryja jest pierwszą służebnicą Eucharystii – uczy św. Jan Paweł II. [Ona] może nas prowadzić ku temu Najświętszemu Sakramentowi, ponieważ jest z nim głęboko związana”.

Św. Piotr Damiani mówi: "Ciało, które Najświętsza Dziewica poczęła i żywiła w swoim łonie z macierzyńską troską, to ciało - jak mówię - a nie żadne inne, ponad wszelką wątpliwość otrzymujemy teraz na świętym ołtarzu. To głosi wiara katolicka, tego wiernie naucza Kościół święty".

„Nie byłoby przecież Bożego Ciała, gdyby Przedwieczne Słowo nie otrzymało ciała i krwi od swej Matki przez tajemnicę Wcielenia – mówi biskup płocki Piotr Libera. Adorując Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie, często śpiewamy: „Witaj Jezu, Synu Maryi, Tyś jest Bóg prawdziwy w świętej Hostii”.

W pobożności chrześcijańskiej cześć Eucharystii łączy się ściśle z czcią Matki Bożej. Często przecież w naszych świątyniach śpiewamy litanię Loretańską, klęcząc przed Jezusem wystawionym w Najświętszym Sakramencie. Rozważamy tajemnice różańca wpatrzeni w złocistą monstrancję kryjącą Jezusa ukrytego pod postacią chleba”.

Drodzy bracia i siostry!

Maryja jest doskonałą duszą eucharystyczną. Dlatego pragniemy uczyć się od Niej zażyłego obcowania z Tym, który do końca nas umiłował.

Wszędzie, gdzie przychodzi Matka Boża w centrum znajduje się zawsze Jezus Eucharystyczny. Tak było także w Lourdes, tak było w Fatimie, tak jest w Medjugorie.

Maryja mówi: „Czcijcie bezustannie Najświętszy Sakrament Ołtarza. Ja jestem zawsze obecna, kiedy wierzący oddają Mu cześć. Wtedy otrzymują wyjątkowe łaski” (15.03.1984). „Wzywam was do rozmiłowania się w Przenajświętszym Sakramencie Ołtarza. Adorujcie Go, drogie dzieci, w waszych parafiach (…) Jezus stanie się dla was Przyjacielem i nie będziecie mówić o Nim jak o kimś ledwie poznanym. Zjednoczenie z Nim będzie dla was radością i staniecie się świadkami Jezusowej miłości, jaką On ma dla każdego stworzenia. Drogie dzieci, kiedy adorujecie Jezusa jesteście również blisko mnie” (25.09.1995). „Jeszcze daleko jesteście od spotkania z Bogiem w waszym sercu. Dlatego jak najwięcej czasu spędzajcie na modlitwie i adoracji Jezusa w Przenajświętszym Sakramencie ołtarza, aby On was przemienił i umieścił w waszym sercu żywą wiarę i pragnienie życia wiecznego. Wszystko przemija, kochane dzieci, tylko Bóg jest nieprzemijający. Jestem z wami i zachęcam was z miłością” (25.03.2008). „Adorujcie mojego Syna, aby On napełnił was swoim pokojem i miłością, za którymi tęsknicie” (25.10.2012).

7. Drodzy Moi! Zapytajmy teraz co Pani z Medjugorie pragnie dzisiaj powiedzieć naszej wspólnocie i każdemu z nas oraz wszystkim chorym, którym pragniemy służyć poprzez modlitwę wstawienniczą, słowa pociechy, gesty czułej bliskości i uczynki miłosierdzia?

Pewnego dnia widzący z Medjugorie prosili Matkę Bożą, by uzdrowiła kilku chorych. A Ona odpowiedziała: „Ja nie mogę ich uzdrowić. Tylko Bóg może uzdrawiać. Będę prosiła mojego Syna, aby ich uzdrowił”. I jak mówią widzący, w tym samym momencie, gdy Maryja zaczęła modlić się za tych chorych, oni zostali uzdrowieni. Tak, Maryja jest zawsze Tą, która wskazuje na Jezusa, jedynego Zbawiciela świata, prowadzi do Serca Niebieskiego Lekarza naszych dusz i ciał. Ona z matczyną troską wstawia się za chorymi, ale to Jezus dokonuje uzdrowienia.

Matka Boża mówi, że prosząc za chorych trzeba silnie wierzyć. „Módlcie się za wszystkich chorych. Miejcie niezachwianą wiarę... Będę prosić mojego Syna Jezusa, aby im pomagał. Najważniejsza jest jednak mocna wiara”.

Nasza Niebieska Matka mówiąc do widzącej Mirjany na temat chorych, powiedziała: „Niech wierzą i modlą się; nie mogę pomóc komuś, kto nie modli się i nie składa siebie w ofierze. Im głębiej wierzycie, im więcej modlicie się i pościcie w tej samej intencji, tym większa jest łaska i miłosierdzie Boga” (18.03.1982).

Pod koniec 1983 roku o. Janko Bubalo, franciszkanin z Medjugorie, zapytał Vickę:

- Jak to się stało, że przyszło wam na myśl, aby modlić się za chorych? Vicka odpowiedziała:

- To stanowi część orędzia Pani. Często nam o tym mówiła. Często modliła się razem z nami za chorych.

- Kontynuujecie tę modlitwę bez Pani?

- Naturalnie, jest to naszym obowiązkiem. Modlitwie za chorych przewodniczy zawsze kapłan. Najpierw odmawia się modlitwy w imieniu Kościoła. Później my modlimy się indywidualnie na nad chorym. Modlimy się z nim, żeby Pan Bóg i Matka Boża dodali mu cierpliwości, pogłębili jego wiarę, podtrzymali w chorobie. Z każdym chorym trzeba porozmawiać, pocieszyć go.

- Czy prosicie o jego uzdrowienie?

- Tak, jeżeli taka jest wola Boża”.

Jakov Colo, najmłodszy z widzących, podczas spotkania z grupą polskich pielgrzymów w październiku 1997 roku, powiedział:

„W szczególny sposób, co wieczór, polecam Matce Bożej wszystkich chorych. Gdyż każdy z nas widzących ma jedną swoją misję. Ja i Vicka modlimy się za chorych. Kiedy mówię, że modlimy się za osoby chore, nie mówię żebyśmy się modlili przede wszystkim o ich fizyczne uzdrowienie. Ale przede wszystkim modlimy się o uzdrowienie ich serca, naszego serca. Gdyż człowiek najpierw musi zostać uzdrowiony w swoim sercu, żeby nie pojmował choroby jako kary Bożej. Ale żeby pojął tę chorobę jako plan Boży, który Bóg przygotował tutaj dla nas wszystkich. Gdyż mamy wiele przykładów osób, które były tutaj w Medjugorie. I są to ci chorzy, którzy zostali uzdrowieni w swoich sercach, którzy dziękują Bogu za to, że mogą nosić krzyż, że mogą coś uczynić dla Boga, biorąc pod uwagę to, co Bóg czyni dla nas. A z drugiej strony są ci, którzy nie zostali jeszcze uleczeni w swoim sercu i którzy zawsze pytają się „Dlaczego?” I dlatego najpierw powinniśmy się modlić o uzdrowienie serca”.

W listopadzie 1991 roku Matka Boża powiedziała do Vicki: „Kiedy dotyka was coś trudnego, cierpienie czy choroba, nie mówcie: „O, dlaczego to spadło na mnie, a nie na kogoś innego!” Nie, drogie dzieci, mówcie raczej: „Panie, dziękuje Ci za dar, jakiego mi udzielasz”. Cierpienie bowiem ofiarowane Bogu jest źródłem wielkich łask dla was i dla innych. Kiedy jesteście chorzy, wielu z was modli się powtarzając: „Uzdrów mnie! Uzdrów mnie!” Nie, drogie dzieci, to nie jest dobra postawa, ponieważ w ten sposób wasze serca nie otwierają się na Boga. Zamykacie je, skupiając się na chorobie i nie jesteście otwarci ani na wolę Boga, ani na łaski, które chce wam dać. Módlcie się raczej w ten sposób: „Panie, niech Twoja wola spełni się we mnie”. Dopiero wtedy Bóg będzie mógł wam przekazać swe łaski, według waszych prawdziwych potrzeb, które zna lepiej niż wy sami. Może to być łaska uzdrowienia, łaska nowej siły, światła, radości... Wystarczy, że otworzycie serca na Boga”.

W jednym z orędzi Matka Boża powiedziała: „Drogie dzieci, módlcie się, byście mogli przyjąć ból i cierpienie z miłością, jak uczynił to Jezus. Jedynie w ten sposób, mogę z radością udzielić wam uzdrowienia, jeśli mi Jezus pozwoli” (Orędzie czwartkowe do parafian w Medjugorie, 11.09.1986).

O. Jozo Zovko, dawny proboszcz Medjugorie, wspomina, jak pewnego dnia podeszła do niego matka z dzieckiem i powiedziała: „Jestem matką Tomislava” – szesnastoletniego chłopca z gózem mózgu. Odwiedzili wiele klinik w Zagrzebiu i w Europie. Chłopiec wcześniej grał w piłkę nożną i w koszykówkę – potem nie był w stanie nawet chodzić. Stracił mowę. Nie mógł nawet powiedzieć, jak się nazywa. Zaczęli przyjeżdżać do Medjugorie. Modliliśmy się za niego – opowiada dalej o.Jozo. Przybyli dwa lub trzy razy. Raz przyszli do kościoła, gdy właśnie mówiłem o modlitwie sercem. Matka chłopca powiedziała do swojego męża: „Nie modlimy się dobrze”. Mąż także powiedział: „Nie modlimy się dobrze. Czuję to”. Wrócili do domu i postanowili modlić się sercem. Matka Boża prowadziła ich do modlitwy sercem, otwierając ich na krzyż, na cierpienie, na łaskę. Nauczyli się cudownie modlić do takiego stopnia, że matka po dwóch miesiącach modliła się w ten sposób przed swoim synem, który umierał na raka: „Och Panie! Dziękuję Ci za tę chorobę; niech będzie pochwalone Twoje Imię; niech wypełni się Twoja wola; chce chwalić Twe Imię za tego raka i za ten krzyż, który nam zesłałeś”. Pozostałe dzieci i ojciec płakali i odpowiadali na modlitwę matki. Modlili się w ten sposób i obejmowali swego syna i krzyż. Po tej modlitwie ich syn zaczął znowu mówić: „Mamo, czuje się lepiej”. Później syn został całkowicie uzdrowiony. Przywieźli go do Medjugoria, by podziękować Matce Bożej. Teraz ponownie gra w piłkę. Zabrali go na badania do Zagrzebia. Tam lekarze powiedzieli, że chłopiec jest całkowicie zdrowy! Matka przywiozła nam wszystkie dokumenty i powiedziała: „Matka Boża uzdrowiła naszego syna. A skoro nasz syn nie umarł, to musimy kontynuować modlitwę z ufnością, miłością do Chrystusa, do Matki Bożej oraz do Krzyża”. Matka Boża nie tylko uzdrowiła ich syna, całą rodzinę, ale również całą parafię. Całe ich miasto chce się modlić sercem!”.

W jednym z orędzi Maryja powiedziała: „Dziś wzywam was do miłości pełnej oddania i miłej Bogu. Dzieci, miłość znosi wszystko co jest trudne i gorzkie – dla Jezusa, który jest miłością. Dlatego, drogie dzieci, proście Boga, by przyszedł wam z pomocą, jednakże nie według waszych pragnień, lecz zgodnie z Jego miłością. Oddawajcie siebie Bogu, żeby mógł was uzdrowić, pocieszyć i przebaczyć wszystko, co wewnątrz was stanowi przeszkodę na drodze miłości. Drogie dzieci, uwielbiajcie Boga, hymnem do miłości, by miłość Boża mogła wzrastać w was z dnia na dzień, aż do pełni” (25.06.1988).

Do Medjugorie razem z grupami pielgrzymuje także wielu lekarzy, którzy chętnie służą fachową pomocą i radą wszystkim pielgrzymom, którzy tego potrzebują.

Maryja zwróciła się do pewnego włoskiego lekarza, mówiąc: „Błogosławię go, a wraz z nim wszystkich, którzy pracują z nim w szpitalu, za to wszystko, co robią. Niech czynią to nadal i niech się modlą. Błogosławię chorych z tego szpitala, a także chorych, za których modliliście się tego wieczoru i za tych, za których będziecie się modlić” (24.04.1983).

„Wzywam was, żebyście spełniali dzieła miłosierdzia z miłością i z powodu miłości do mnie oraz waszych i moich braci oraz sióstr. Drogie dzieci, wszystko, co czynicie dla innych, róbcie z wielką radością i pokorą przed Bogiem” (25.11.1990). „Bądźcie miłosierni sercem. Czyńcie dobre uczynki nie pozwalając by czekano na was zbyt długo. Każde miłosierdzie, które pochodzi z serca przybliża was do mego Syna” (18.03.2001).

8. Drodzy bracia i siostry w Karmelu!