List do Wspólnoty PIETA na Adwent A. D. 2024 (część trzecia)

PIELGRZYMI NADZIEI

Razem z Maryją idą za Chrystusem

„od betlejemskiej groty, aż po szczyt Golgoty”.

Drodzy w Sercu Jezusa, bracia i siostry!

Droga Rodzino Matki Bolesnej!

4. Droga Rodzino Matki Bolesnej, Drodzy Przyjaciele Oborskiego Sanktuarium! Tak jak Wielka Sobota poprzedza Wielką Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, a każda sobota w ciągu roku poprzedza niedzielę, tak trzeba, aby Maryja Bolesna była naszą Przewodniczką w tym czasie przygotowania do Jubileuszu 2000 - lecia Paschy Chrystusa w Roku 2033.

Z daru i zamysłu Bożej Opatrzności temu celowi już od ponad 25 lat służą cosobotnie Wieczerniki Maryjne (spotkania modlitewno – ewangelizacyjne) w Oborskim Sanktuarium. Pomaga w tym zarówno samo Święte Miejsce w Oborach, z jego maryjno – pasyjnym klimatem duchowym, jak też program sobotnich spotkań, głęboko kerygmatycznych, prowadzących pielgrzymów śladami Paschy Pana, Jego męki, śmierci i zmartwychwstania. Pięknie i wymownie przypomina o tym wspólne „przejście” przez pielgrzymów od adoracji wizerunku Chrystusa Ukrzyżowanego połączonej z odmówieniem koronki do Bożego Miłosierdzia w kościele do figury Zmartwychwstałego w karmelitańskim Ogrodzie, gdzie kapłani modlą się indywidualnie za chorych i udzielają Chrystusowego błogosławieństwa.

Oddając wszystko w ręce Boga pokornie ufamy, że sobotnie „Wieczerniki Królowej Pokoju” w Oborach, które z daru i miłości Boga Ojca rozpoczęły się wraz z Jubileuszem 2000 – lecia Narodzenia naszego Pana i Zbawiciela, osiągną swoją „pełnię lat Chrystusowych” podczas Jubileuszu 2000 – lecia Odkupienia w Roku 2033.

„Podążajmy razem” gromadząc się coraz liczniej pod płaszczem Maryi w Jej Oborskim Domu. Trzymajmy się mocno Jej dłoni – odmawiając codziennie Różaniec i Koronkę do Jej Siedmiu Boleści. Razem z Maryją – jako „Pielgrzymi nadziei” – podążajmy każdego dnia paschalną drogą Chrystusa: „przez krzyż do Nieba”.

5. Jej macierzyńskiej opieki, pociechy i pomocy doświadczają tutaj – na Oborskiej Kalwarii – w szczególny sposób wszyscy chorzy i cierpiący. Mater Dolorosa obejmuje ich swoim czułym spojrzeniem, wyjednuje potrzebne łaski i oświeca drogę własnym przykładem.

Św. Jan Paweł II w Liście Apostolskim Salvifici Doloris z 1984 roku napisał o Niej: „Jako świadek męki Syna, dzięki obecności i jako jej uczestniczka poprzez współcierpienie, Maryja dała jedyny w swoim rodzaju wkład w ewangelię cierpienia, przeżywając już wcześniej to, co św. Paweł wyraził w słowach: „W moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1, 24). Ma też Ona najszczególniejsze prawo powiedzieć, że dopełnia w swym własnym ciele — jak i w swej duszy — tego, czego nie dostaje cierpieniom Chrystusa. (…)

Nie dość na tym, Boski Odkupiciel pragnie dotrzeć do serca każdego cierpiącego człowieka poprzez serce swojej Najświętszej Matki, pierwszej i najdoskonalszej wśród wszystkich odkupionych. Jak gdyby przedłużając to macierzyństwo, które za sprawą Ducha Świętego dało Mu życie, Chrystus przed swoją śmiercią powierza Maryi, zawsze Dziewicy, nowy rodzaj macierzyństwa — duchowego i powszechnego — wobec wszystkich ludzi, tak, by każdy w swym pielgrzymowaniu wiary mógł razem z Maryją trwać w ścisłym zjednoczeniu z Nim aż po Krzyż i by każde cierpienie, odrodzone mocą tego Krzyża, stawało się w słabości człowieka prawdziwą mocą Bożą. (…)

I dlatego Kościół upatruje we wszystkich cierpiących braciach i siostrach Chrystusa jakby wieloraki podmiot swojej nadprzyrodzonej siły. Jakże często do nich właśnie odwołują się pasterze Kościoła, u nich właśnie szukają pomocy i oparcia! (…) Uczestnicy cierpień Chrystusa przechowują w swoich własnych cierpieniach najszczególniejszą cząstkę nieskończonego skarbu Odkupienia świata i tym skarbem mogą się dzielić z innymi.”.

Drodzy bracia i siostry! Pomagajmy chorym w tym spotkaniu i zjednoczeniu w miłości z Chrystusem Ukrzyżowanym, w pełnym całkowitego zawierzenia Bogu przyjęciu krzyża jako udziału w zbawczej Męce Chrystusa dla dobra ich rodzin, Kościoła i całego świata. Pomagajmy im odkryć zbawczą moc cierpienia przeżywanego w jedności z Jezusem Cierpiącym, i doświadczyć, że stają się prawdziwymi przyjaciółmi i współpracownikami Jezusa, Boskiego Odkupiciela, oraz duchowymi dobrodziejami i szafarzami Bożego miłosierdzia dla tak wielu ludzi zwiedzionych przez szatana i zranionych grzechami oraz pomocnikami w misyjnym dziele Kościoła niosącego światło Ewangelii całemu światu.

Z całą pewnością jest to jedno z najtrudniejszych zadań naszego towarzyszenia i posłudze osobom chorym i cierpiącym, a w nich samemu Chrystusowi. Maryja Współcierpiąca, stojąca cicho pod krzyżem Syna, będzie naszą najlepszą Nauczycielką w tym cichym, codziennym, pełnym współczucia i miłości, czuwaniu przy chorych. Tymi myślami pokornie dzielę się z Wami na progu Adwentu 2024 Roku i w perspektywie bliskiego już Jubileuszu 2000 – lecia Odkupienia 2033 Roku.

Wierzę głęboko, że w miarę zbliżania się tego wielkiego Jubileuszu coraz większym blaskiem jaśnieć też będzie w całym Kościele chwała Matki Bożej Bolesnej, Redemptoris Mater, współcierpiącej ze swoim Synem na Jego Via Crucis – całkowicie oddanej Osobie i dziełu Chrystusa, jedynego Odkupiciela człowieka.

Maryja od chwili Zwiastowania aż do stóp Krzyża na Kalwarii była całkowicie zjednoczona ze swoim Synem w Jego pełnym miłości oddaniu i posłuszeństwie woli Ojca, zjednoczona z Synem posłusznym aż do śmierci i to śmierci krzyżowej. Stojąc pod krzyżem i przyjmując Ciało Najmilszego Syna na ramiona (PIETA) z miłością godziła się aby doznała ofiarniczego wyniszczenia Boska Żertwa z Niej zrodzona dla zbawienia grzesznej ludzkości.

Drodzy Moi! Trzeba, aby coraz bardziej jaśniała chwała Matki Bolesnej i stała się źródłem wielkiej radości i pociechy dla wszystkich dzieci Kościoła, a szczególnie tych najmniejszych i najbardziej cierpiących, którzy codziennie po cichu, jak Maryja pod krzyżem, jednoczą się w miłości z Boskim Odkupicielem, naszym Panem Jezusem Chrystusem.

6. Podążając w kierunku wielkiego Jubileuszu 2000 – lecia Odkupienia w roku 2033 naszym największym i najważniejszym drogowskazem pozostanie Chrystusowy Krzyż. Tylko w świetle Krzyża Chrystusowego i z pomocą Matki Siedmiu Boleści można właściwie odczytać i zrozumieć prawdziwy sens tego co ma się wydarzyć i do czego przygotowuje nas Królowa Pokoju z Medjugorie.

Przed nami radosny Jubileusz Wcielenia Syna Bożego w Roku 2025 i w bliskiej perspektywie Jubileusz 2000 – lecia Odkupienia w Roku 2033.

Będą one jak dwie góry w Medjugorie: Góra Objawień Matki Bożej przypominająca Betlejem i Góra Krzyża przywołująca dramat Kalwarii Najświętszego Odkupiciela. Dlatego do krótkiego okresu czasu (siedmiu lat) łączącego te dwa jubileusze możemy zastosować nazwę: „Międzygórze” (po chorwacku: Međugorje). Można go nazwać także czasem „dróżek Matki Bożej Bolesnej”. Boża Opatrzność zdaje się łączyć ten szczególny czas (2026 - 2032) z czasem ogłoszenia i wypełnienia się dziesięciu medjugorskich tajemnic. „Czas tajemnic” – będzie wielkim wezwaniem do nawrócenia skierowanym przez Ojca bogatego w miłosierdzie, który nie chce utracić żadnego ze swoich dzieci, ale wszystkich doprowadzić do zbawienia w Chrystusie, jedynym Odkupicielu człowieka.

Piękna Gospa z Medjugorie powtarza, że nie jesteśmy skazani, ale jesteśmy ukochani przez Boga naszego najlepszego Ojca i od naszej odpowiedzi, od naszego nawrócenia, zależy wielkość upomnienia. Na ten temat pisałem do Was w liście na Wielki Post 2022 roku:

Drodzy bracia i siostry, byłoby czymś powierzchownym i niebezpiecznym pominąć temat tajemnic, które stanowią część orędzia Królowej Pokoju z Medziugorja. O ich istnieniu i doniosłości mówi świadectwo sześciorga widzących. Mirjana, Ivanka i Jakov, znający wszystkie dziesięć tajemnic, twierdzą, że w objawieniu, które mają raz w roku, Matka Boża kilkakrotnie o tym mówiła.

Czas tajemnic będzie czasem ostatecznej konfrontacji z siłami ciemności, czasem wielkiej próby i oczyszczenia, czasem Bożego upomnienia i pukania do drzwi ludzkiego serca, czasem radykalnego wyboru pomiędzy błogosławieństwem i przekleństwem, życiem i śmiercią. Dlatego Maryja często podkreślała, że nie należy czekać z nawróceniem, ale zawsze trzeba być przygotowanym na spotkanie z Bogiem.

„Moje dzieci, bądźcie gotowi, to jest przełomowy czas” – mówi Matka Boża.

Powierzając się czułej opiece naszej Niebieskiej Matki, zawierzmy Jej naszą drogę i odpowiadając na Jej orędzia, będące wiernym echem Chrystusowej Ewangelii, „podążajmy razem” poprzez Jubileusz Roku 2025 w kierunku wielkiego Jubileuszu 2000 – lecia Odkupienia w 2033 Roku. 

Niech prowadzą nas te wielkie światła – tajemnicy Wcielenie i Odkupienia dokonanego przez Syna Bożego – i rozpraszają wszelkie ciemności i zasadzki ukrytego wroga naszego zbawienia. Podążajmy z odwagą w pokoju Chrystusa, pod czułą opieką naszej Niebieskiej Matki.

7. Drodzy w Sercu Jezusa, bracia i siostry! Drodzy Przyjaciele Oborskiego Karmelu!

Na koniec mojego Listu pozwólcie, że otworzę przed Wami moje serce, aby podzielić się osobistym wspomnieniem. Ze wzruszeniem wracam do chwili, gdy 40 lat temu pierwszy raz przyjechałem do Obór, aby dołączyć do braci w Nowicjacie. Tutaj właśnie 10 grudnia 1983 roku po raz pierwszy uklęknąłem w stalli zakonnej i ujrzałem miłujące oblicze Matki Bolesnej tulącej w ramionach martwe Ciało Ukrzyżowanego Pana, a po kilku dniach z sercem wypełnionym radością ucałowałem brązowy habit Zakonu Braci NMP z Góry Karmel, założony mi przez Czcigodnego O. Michała Wojnarowskiego, Magistra Nowicjatu (+ 2020 r.).

Z Bożego natchnienia moją codzienną prywatną praktyką modlitewną stało się wtedy odmawianie siedem Zdrowaś Maryjo, połączonych z rozmyślaniem, dla uczczenia siedmiu boleści Maryi. Dzisiaj widzę w tym szczególny dar i zamysł Opatrzności, za który dziękuję Dobremu Bogu i Matce Bolesnej. Dziękuję za te siedem małych ziaren łaski Maryi, za Jej Siedem Boleści, które połączyły mnie więzią miłości z Jej Sercem i z Wami Najmilsi!

Przed nami wielki Jubileusz 2000 – lecia Odkupienia w 2033 Roku. Podążajmy razem u boku Matki Siedmiu Boleści! Pozwólmy się przez Nią prowadzić i z Jej pomocą dobrze przygotować. Razem z Maryją podążajmy na Kalwarię i stańmy u stóp Ukrzyżowanej Miłości, aby razem z Nią świętować jubileuszową Paschę Chrystusa Pana.

8. Kochana Rodzino Matki Bożej Bolesnej! Kończąc mój List pozdrawiam serdecznie z ciszy Oborskiego Karmelu i polecam każdego z Was i Wasze Rodziny oraz wszystkich naszych Drogich Chorych czułej opiece i orędownictwu Maryi Niepokalanej, Patronki naszego adwentowego czuwania. „Podążajmy razem”, pocieszając i wspierając, podtrzymując jedni drugich, na radosne spotkanie z Bożym Dzieciątkiem, niosąc wszystkim światło pokoju i nadziei.

Z darem Chrystusowego pokoju i błogosławieństwa + Wasz O. Piotr OCarm.

Obory, 1 grudnia A. D. 2024