Drodzy w Sercu Jezusa, bracia i siostry!

Droga Rodzino Parafialna i Pielgrzymi Oborskiego Sanktuarium!

Od blisko dziewięciu tygodni gromadzimy się w każdą środę o godz. 10.00 na nowennie przygotowującej do uroczystości odpustowej św. Józefa w dniu 19 marca. Przypomnijmy, że tradycyjnie w szczególny sposób jest mu poświęcona każda środa i cały miesiąc marzec oraz 1 maja. Z ufnością polecajmy opiece i wstawiennictwu Św. Józefa nasze sprawy osobiste, rodzinne i zawodowe, nasze domostwa i wioski, naszą Parafię oraz wszystkich ojców i braci oborskiego konwentu. Zachęcamy serdecznie każdego z was, najmilsi bracia i siostry, do odprawienia prywatnej 9 - dniowej nowenny do św. Józefa w dniach 10 - 18 marca, dla uproszenia łask tak bardzo nam potrzebnych i jako przygotowanie do uroczystości odpustowej w dniu 19 marca. 

Wspaniały przykład głębokiego nabożeństwa do św. Józefa znajdujemy w naszym zakonie karmelitańskim. Do grona wielkich czcicieli Przeczystego Stróża Dziewicy Maryi należała św. Teresa z Avila (1515-1582), wielka hiszpańska mistyczka i reformatorka Karmelu, żyjąca w XVI wieku.

Jej duchowa zażyłość ze Świętym Józefem rozpoczęła się już w zaraniu zakonnego życia. Teresa w rok po złożeniu ślubów zakonnych ciężko zachorowała i była bliska śmierci. Miała wtedy zaledwie 18 lat. Po czterech latach odzyskała zdrowie za pośrednictwem św. Józefa.

W swej autobiografii napisała: „Widząc się zniedołężniałą w tak młodym wieku, opuszczoną przez ziemskich lekarzy, postanowiłam uciec się do lekarzy niebieskich, aby oni mnie uzdrowili, bo gorąco pragnęłam zdrowia. (...) Obrałam sobie za orędownika i patrona chwalebnego św. Józefa, usilnie polecając się Jemu. I poznałam jasno, że jak w tej potrzebie, tak i w innych pilniejszych jeszcze, w których chodziło o [dobro] duszy, Ojciec ten mój i Patron wybawił mnie i więcej mi dobrego uczynił, niż sama prosić umiałam. On w swej łaskawości to sprawił, że podniosłam się z łoża boleści i znowu chodzić mogłam”.

Od tego czasu cześć, ufność i miłość Teresy do św. Józefa wzrastały. Święty nigdy nie zawiódł pokładanych w nim nadziei. Wraz z rozwojem życia wewnętrznego i dążeniem do świętości duchowy związek Teresy ze św. Patriarchą zacieśniał się. Teresa starała się odwdzięczyć swemu Opiekunowi. Jego święta liturgiczne obchodziła z największym pietyzmem.

Nazywała go swoim Panem, Opiekunem, Patronem, Orędownikiem. Pewnego dnia po Komunii św. Teresa miała objawienie, w którym Chrystus zobowiązał ją do rychłego założenia reformowanego klasztoru karmelitanek, „który ma być pod wezwaniem św. Józefa”.

Teresa, ufna w pomoc i opiekę św. Patriarchy, przeprowadziła dzieło reformy zakonu karmelitańskiego. Spośród 17 klasztorów przez siebie założonych, 11 domów poświęciła czci św. Józefa. Na wszystkie fundacje woziła ze sobą figurę św. Józefa, przechowywaną dotąd w Avila. We wszystkich klasztorach zaprowadziła szczególny kult św. Patriarchy. W każdym z nich musiał się znajdować Jego ołtarz.

Przy głównych bramach klasztoru ustawiała figury św. Józefa i Matki Bożej. Mieli oni bronić głównych wejść do klasztoru. W liście pisanym 5 lutego 1571 roku do Alfonsa Ramireza Święta przynaglała, aby Jakub Ortiz „nie ociągał się tak długo z postawieniem figury Pana mojego św. Józefa nad bramą kościoła” w Toledo. Teresa zobowiązuje swoje siostry: „Miejcie nabożeństwo do św. Józefa, bo on wiele może”.

Wszystkich zaś zachęca i przekonuje: „Nie pamiętam, bym kiedykolwiek aż do tej chwili prosiła go o jaką rzecz, której by mi nie wyświadczył. Jest to rzecz zdumiewająca, jak wielkie rzeczy Bóg mi uczynił za przyczyną tego chwalebnego Świętego, z ilu niebezpieczeństw na ciele i na duszy mnie wybawił. Innym świętym, rzec można, dał Bóg łaskę wspomagania nas w tej lub owej potrzebie, temu zaś chwalebnemu Świętemu, jak o tym wiem z własnego doświadczenia, dał władzę wspomagania nas we wszystkim (...). Przekonali się o tym i inni, którym poradziłam, aby się jemu polecili i coraz więcej jest już takich, którzy go czczą i wzywają, doznając na sobie tej prawdy. (...) Pragnęłabym wszystkich pociągnąć do pobożnej czci tego chwalebnego Świętego”.

Siostry karmelitanki wiernie zachowywały przykład i naukę swej Matki. Do naszych czasów we wszystkich klasztorach karmelitanek utrzymuje się nabożeństwo do św. Józefa.

Za przykładem św. Teresy poszli również bracia karmelici. Przeczysty Oblubieniec NMP i Obrońca Chrystusa patronuje i strzeże także polskiej prowincji zakonu karmelitów. Zgodnie z tradycją w dniu jego święta 19 marca bracia składają w Krakowie swoje śluby wieczyste czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.

We wszystkich naszych kościołach, sanktuariach i klasztorach nasz Święty Patron ma swój ołtarz z obrazem czy figurą. Na wyróżnienie zasługuje drewniany zabytkowy kościółek św. Józefa w Baborowie w diecezji opolskiej. Także w naszym oborskim kościele mamy ołtarz poświęcony św. Józefowi, wykonany w połowie XVIII wieku. Na tym ołtarzu po lewej stronie obrazu św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus na rękach widoczna jest duża figura świętej Teresy z Avila. A 300 lat temu, w roku 1717, przy oborskim kościele erygowano nawet Bractwo św. Józefa.

Należy podkreślić, że kult Opiekuna Pana Jezusa i Przeczystego Stróża Dziewicy z Nazaretu był w zakonie karmelitów zawsze głęboko obecny.

W tym miejscu pragnę wspomnieć o. Alberta Urbańskiego, wybitnego polskiego józefologa, urodzonego w 1911 roku blisko oborskiego klasztoru w niedalekim Frankowie k. Zbójna.

Na początku drugiej wojny światowej został wywieziony razem z innymi karmelitami do hitlerowskiego obozu zagłady w Dachau. Tam razem z innymi kapłanami i zakonnikami doświadczył szczególnej opieki i cudownego ocalenia życia za przyczyną św. Józefa, Obrońcy Chrystusa i Opiekuna Kościoła Świętego. To wydarzenie miało ogromny wpływ na całe jego późniejsze życie. Stał się dla wiernych świeckich i osób duchownych wielkim apostołem nabożeństwa do św. Józefa.

Ogromnie wpłynęły na to dramatyczne wydarzenia w Dachau. Pod koniec drugiej wojny światowej, kiedy władze hitlerowskie zrozumiały beznadziejność sytuacji, w jakiej znalazła się Rzesza, usiłowały zacierać, chociaż w części, rozmiary popełnionych zbrodni. Likwidowano więc obozy zagłady, dokonywano masowych egzekucji. Dnia 14 kwietnia 1945 roku Himler skierował do komendanta obozu pismo z rozkazem, by żaden żywy więzień nie wpadł w ręce Aliantów. Maszerująca z Freimanu niemiecka dywizja „Wikinga” miała dnia 29 kwietnia 1945 roku o godzinie 21 – ej zgładzić cały obóz w Dachau. Więźniowie mieli być wystrzelani z karabinów maszynowych, zaś obóz miano spalić granatami i miotaczami ognia.

W tym krytycznym czasie, kiedy więźniowie stali już u progu wyzwolenia, a każdej chwili mogli ulec zagładzie, kiedy na ludzką pomoc wcale nie mogli liczyć, za zachętą grupy kapłanów, więźniów obozu, powzięto myśl oddania się w opiekę św. Józefowi, by za Jego przemożnym orędownictwem uzyskać od Boga cud wyzwolenia. Po odprawieniu 9 – dniowej nowenny, dnia 22 kwietnia 1945 roku, w uroczystość opieki św. Józefa, dokonano wspólnego uroczystego aktu oddania się św. Józefowi oraz złożono przyrzeczenie odbycia w rok po szczęśliwym powrocie do kraju zbiorowej pielgrzymki do cudownego obrazu św. Józefa w Kaliszu, szerzenia czci św. Józefa i stworzenia Dzieła Miłosierdzia pod Jego wezwaniem.

Po tym akcie oddania się w opiekę św. Józefa, władze obozowe dwukrotnie zarządzały ewakuację całego obozu, która jednak z jakichś powodów nie doszła do skutku. Modlono się nieustannie i hitlerowcom nie udało się wyprowadzić więźniów za obóz. Taka ewakuacja równałaby się ich śmierci: wygineliby albo z głodu i wycieńczenia, albo od różnych chorób, lub też od kuli esesmana. Pan Bóg za wstawiennictwem św. Józefa zachował ich też od całkowitej zagłady w samym obozie, której miała dokonać dywizja „Wikinga”. Niespodziewanie tego dnia tj. 29 kwietnia 1945 roku o godzinie 17.25 nastąpiło oswobodzenie obozu koncentracyjnego w Dachau przez mały oddział 22 żołnierzy 7 – mej Armii Amerykańskiej. Hitlerowska Dywizja „Wikinga” mając wykonać egzekucję na 32 tysiącach więźniów spóźniła się trzy i pół godziny. W drodze napotkała na silny oddział amerykański, z którym musiała stoczyć przegraną walkę. O. Albert i inni kapłani swoje ocalenie przypisywali zawsze szczególnej opiece i interwencji św. Józefa. Wypełnili też wszystko co jemu ślubowali.

W referacie wygłoszonym w Kaliszu 28 kwietnia 1970 roku, O. Albert Urbański powiedział: „W liczbie ocalałych znajdowało się ponad ośmiuset duchownych polskich. Oswobodzenie obozu nastąpiło na kilka godzin przed planowanym przez władze hitlerowskie zgładzeniem więźniów i spaleniem zamieszkałego przez nich terenu. Można zaryzykować twierdzenie, że fakt ten nosił cechy niezwykłej interwencji Opatrzności Bożej. Świadkowie i uczestnicy tego wydarzenia byli i są najgłębiej przekonani o niezwykłości tego faktu i swoje ocalenie przypisują wstawiennictwu św. Józefa”.

W dalszej części swego referatu o. Urbański mówił: „My, księża polscy byliśmy i jesteśmy przekonani, że ocalenie uprosił nam św. Józef, do którego ustawicznie zwracaliśmy się z prośbą o ratunek. Wierzyliśmy zawsze, że tak, jak niegdyś uratował Syna Bożego przed siepaczami Heroda, tak i nas, którzy jesteśmy członkami Mistycznego Ciała Chrystusa, uratuje przed oprawcami hitlerowskimi. Bóg nie zawiódł naszej ufności. W przedziwnej mądrości swojej tak pokierował wypadkami i czynami ludzkimi, że ich rezultatem stało się zwycięstwo prawdy i ocalenie skazanych na zagładę”. 

Drodzy Moi! To świadectwo jest dla nas źródłem ogromnego umocnienia i pociechy, szczególnie w sytuacjach które po ludzku wydają się beznadziejne, i zachętą do pielęgnowania głębokiego i pełnego ufności nabożeństwa do św. Józefa, wiernego Stróża i Obrońcy Dzieciątka Jezus, naszych rodzin i całego Kościoła Świętego. Polecajmy jego ojcowskiej opiece wszystkich pasterzy Kościoła i osoby konsekrowane, szczególnie siostry i braci wielkiej Rodziny Karmelitańskiej, aby wiernie strzegli czystości serca, wcielali w życie ewangeliczne ubóstwo i posłuszeństwo, by w ten sposób stawali się w dzisiejszym świecie przejrzystymi znakami królestwa Bożego. Amen.

o. Piotr Męczyński O. Carm.

Litania do św. Józefa Opiekuna Najświętszej Rodziny

Kyrie eleison, Christe eleison, Kyrie eleison,
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże – zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże – zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże – zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo – módl się za nami.

Święty Józefie - módl się za nami.
Przesławny potomku Dawida
Światłości Patriarchów
Oblubieńcze Bogarodzicy
Przeczysty Stróżu Dziewicy
Żywicielu Syna Bożego
Troskliwy Obrońco Chrystusa
Głowo Najświętszej Rodziny
Józefie najsprawiedliwszy
Józefie najczystszy
Józefie najroztropniejszy
Józefie najmężniejszy
Józefie najposłuszniejszy
Józefie najwierniejszy
Zwierciadło sprawiedliwości
Miłośniku ubóstwa
Wzorze pracujących
Ozdobo życia rodzinnego
Opiekunie dziewic
Podporo rodzin
Pociecho nieszczęśliwych
Nadziejo chorych
Patronie umierających
Postrachu duchów piekielnych
Opiekunie Kościoła świętego

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – przepuść nań Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – wysłuchaj nas Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – zmiłuj się nad nami.

K: Ustanowił go panem domu swego.
W: I zarządcą wszystkich posiadłości swoich.

Módlmy się:
Boże, Ty w niewysłowionej Opatrzności wybrałeś świętego Józefa na Oblubieńca Najświętszej Rodzicielki Twojego Syna, spraw, abyśmy oddając mu na ziemi cześć jako opiekunowi, zasłużyli na jego orędownictwo w niebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Modlitwa do św. Józefa

Do Ciebie, święty Józefie, uciekamy się w naszej niedoli. Wezwawszy pomocy Twej Najświętszej Oblubienicy, z ufnością również błagamy o Twoją opiekę.

Przez miłość, która Cię łączyła z Niepokalaną Dziewicą Bogurodzicą i przez ojcowską Twą troskliwość, którą otaczałeś Dziecię Jezus, pokornie błagamy: wejrzyj łaskawie na dziedzictwo, które Jezus Chrystus nabył Krwią swoją i Twoim potężnym wstawiennictwem dopomóż nam w naszych potrzebach.

Opatrznościowy Stróżu Bożej Rodziny, czuwaj nad wybranym potomstwem Jezusa Chrystusa. Oddal od nas, ukochany Ojcze, wszelką zarazę błędów i zepsucia.

Potężny nas Wybawco, przyjdź nam łaskawie z niebiańską pomocą w tej walce z mocami ciemności, a jak niegdyś uratowałeś Dziecię Jezus z niebezpieczeństwa, które groziło Jego życiu, tak teraz broń Świętego Kościoła Bożego od wrogich zasadzek i od wszelkiej przeciwności.

Otaczaj każdego z nas nieustanną opieką, abyśmy, za Twoim przykładem i Twoją pomocą wsparci, mogli żyć świątobliwie, umrzeć pobożnie i osiągnąć wieczną szczęśliwość w niebie. Amen.

Modlitwa osobistego oddania się pod opiekę Św. Józefa

Święty Józefie, mój najmilszy Ojcze, po Jezusie i Maryi najdroższy mojemu sercu, Tobie się powierzam i oddaję, jak powierzyli się Twej opiece Boży Syn i Jego Przeczysta Matka.

Przyjmij mnie za swoje dziecko, bo ja na całe życie obieram Cię za Ojca, Opiekuna, Obrońcę i Przewodnika mej duszy. O mój najlepszy Ojcze, święty Józefie, prowadź mnie prostą drogą do Jezusa i Maryi. Naucz mnie kochać wszystkich czystą miłością i być gotowym do poświęceń dla bliźnich. Naucz walczyć z pokusami ciała, świata i szatana i znosić w cichości każdy krzyż, jaki mnie spotka. Naucz pokory i posłuszeństwa woli Bożej.

O najdroższy święty Józefie, bądź Piastunem mej duszy, odkupionej Krwią Chrystusa. Czuwaj nade mną, jak strzegłeś Dzieciątka Jezus, a ja Ci przyrzekam wierność, miłość i całkowite posłuszeństwo, bo ufam, że za Twym wstawiennictwem będę zbawiony. Nie patrz na moją nędzę, ale dla miłości Jezusa i Maryi przyjmij mnie pod swą Ojcowską opiekę. Amen.