Chwalmy razem Panią świata...

W Oborskim Klasztorze Matka Boleściwa,
W ołtarzowym tronie zda się jest szczęśliwa,
Gdyż w Przybytku Świętym, gdzie od lat króluje,
Wiernych swych z miłością dzisiaj podejmuje...

Drodzy w Chrystusie Panu, bracia i siostry!

Jakże jesteśmy wdzięczni Maryi za tę ciągle żywą obecność i macierzyńską miłość. Gdzież zresztą moglibyśmy znaleźć lepsze przyjęcie, jeśli nie w domu Tej, którą Litania loretańska przyzywa jako Uzdrowienie chorych i Pocieszycielkę strapionych?

Jakże wiele o tej macierzyńskiej obecności Maryi mówią nam dziękczynne wota zdobiące ściany prezbiterium; jakże wiele o tej macierzyńskiej obecności mówi Księga Łask i Cudów Oborskiego Sanktuarium. Okazuje się, że wiele z nich nastąpiło podczas pobożnego śpiewu litanii do NMP i antyfony Pod Twoją Obronę.

Znajdujemy tam m.in. następujące świadectwo, napisane własnoręcznie przez Piotra Sumińskiego, kasztelana kruszwickiego, dziedzica dóbr Zbójno:

Latem 1782 roku, będąc mocno osłabiony na zdrowiu, pełen ufności, powziąłem myśl odwiedzić cudowną Figurę Matki Bolesnej sławionej w Oborach. Przybywszy tam poprosiłem o otwarcie Figury i śpiewanie litanii oraz Pod Twoją Obronę. Zanim się to zaczęło, poszedłem do celi o. Jana Murzynowskiego i tam położyłem się na łóżku. Gdy dano znać, że już czas na litanię, wstałem za pomocą któregoś z ludzi i w wielkiej słabości zszedłem na dół przed wielki ołtarz. A gdy ojcowie zaczęli śpiewać litanię uklęknąłem, wsparty głową o posadzkę. Zasnąłem wtedy i obudziłem dopiero, gdy skończono śpiewanie. Natychmiast, bez żadnej pomocy wstałem i poszedłem na piętro. Od tego momentu poczułem się zdrowszy i w ciągu trzech dni wróciłem do pełni sił.

A oto kolejne świadectwo z Księgi Łask i Cudów Matki Bożej Bolesnej:

Było to w 1751 roku. Pewna [kobieta] (…) z Płonka, mając ciężko chorą córkę Teresę, przybyła do Obór. W czasie, gdy zakonnicy śpiewali litanię, ona ofiarowała Maryi swoje dziecko, leżąc krzyżem przed Cudowną Figurą Matki Bolesnej. Natychmiast też wielka choroba ustała i córka powróciła do zdrowia.

W tym samym roku, Paweł Popławski, karczmarz oborski, powróciwszy z podróży, tak ciężko i gwałtownie zachorował, że już sakramentami świętymi na drogę wieczności opatrzony, bardziej o tamtym, niż o tym świecie myślał. Widząc jednak częste dowody i przykłady łask Najświętszej Matki, prosił, aby mszę św. przed Jej Cudowną Figurą odprawiono, na której by zakonnicy śpiewali litanię i Pod Twoją obronę. Stało się zadość jego woli, bo niespodziewanie tegoż dnia wstał zdrów, by wyznawać nad sobą tej Matki dobrodziejstwo.

Umiłowani w Chrystusie, Bracia i Siostry!

Drodzy Pielgrzymi zgromadzeni dzisiaj na oborskiej górze Karmel, królującej pośród wzgórz, tej malowniczej krainy zwanej Szwajcarią Dobrzyńską!

Idąc śladami poprzednich pokoleń, także i my przybywamy dzisiaj z pokłonem do stóp Oborskiej Matki i Królowej, by w ufnej modlitwie polecać Jej siebie i naszych bliskich, sprawy nasze osobiste, rodzinne i te, które dotyczą naszego wspólnego domu, któremu na imię Polska.

W ostatnim liście Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski czytamy:

„Zgodnie z polskim zwyczajem zachęcamy do pielęgnowania nabożeństw majowych. Módlmy się za wstawiennictwem Maryi, Królowej Polski o opiekę nad nami i pomoc w pokonaniu pandemii. Czyńmy to z głęboką wiarą i nadzieją, że nasza Matka i Królowa, która wyprowadziła nas z wielu narodowych nieszczęść i tym razem okaże się nam Nieustającą Pomocą i Wspomożycielką”.

Tego zawierzenia Maryi uczył nas zawsze święty papież Jan Paweł II, którego 100 – lecie urodzin obchodzimy w tym roku. 18 maja 1920 roku w Wadowicach było wyjątkowo gorąco, jak na tę porę roku. Temperatura dochodziła do 30 stopni. Wojtyłowie mieszkali obok kościoła. Gdy zbliżała się chwila narodzin przyszłego papieża, o godzinie 17.00 rozległo się bicie kościelnego dzwonu a potem śpiew Litanii loretańskiej do Matki Bożej. Ojciec święty znając później tę okoliczność z  opowiadań, wielokrotnie wspominał, że mama urodziła go wtedy, gdy w wadowickim kościele śpiewano Litanię na cześć Matki Bożej.  

On sam swoim życiem całkowicie oddanym Maryi, swoim „Totus Tuus” wyśpiewał Jej tę litanię, a do znanego nam tekstu dodał jeszcze wezwanie: Królowo Rodzin, módl się za nami!

Dlatego też cieszymy się, że 7 maja br. w Wadowicach nastąpiło uroczyste rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego czcigodnych rodziców św. Jana Pawła II –

Służebnicy Bożej Emilii Wojtyły z d. Kaczorowskiej oraz Sługi Bożego Karola Wojtyły – seniora.

Drodzy bracia i siostry!

„Chwalcie łąki umajone” – słowami tej pieśni i litanii loretańskiej chwalić pragniemy w tym miesiącu naszą Niebieską Matkę gromadząc się w naszych parafialnych świątyniach, w sanktuariach maryjnych, przy przydrożnych kapliczkach z wizerunkiem Matki Bożej, czy w domowym zaciszu w kręgu najbliższej rodziny lub przy radioodbiorniku w duchowej jedności z Rodziną Radia Maryja i całą katolicką Polską.

Także w Oborach już od czterech wieków karmelici zgodnym chórem wyśpiewują tutaj chwałę Maryi. A przez otwarte szeroko drzwi oborskiego sanktuarium słychać serdeczne zaproszenie: Chwalcie z nami, Panią świata. (…) I co czuje i co żyje, niech z nami sławi Maryję”.

Ta staropolska piękna pieśń majowa, znana nam wszystkim od dziecka, napełnia nasze serca przedziwną jasnością i ciepłem i kieruje myśli ku Tej, która dana jest ludziom jako Jutrzenka Zaranna i nasza Pomoc Nieustanna, Wspomożycielka wiernych w jakże często przygniatających nas sprawach codziennych. Jaką więc pociechą jest dla nas płynąca z wiary świadomość, że mamy w Niebie Matkę, która wszystko rozumie! Matkę, która choć wybrana przez Boga i obdarowana wyjątkowymi łaskami, nie jest oderwana od ludzkiego życia. Przeciwnie, jest człowiekiem bliskim każdemu z nas, z całą zwyczajnością codziennych trosk.

Maryjo, Panienko Majowa, Dziewico Najczystsza z ukwieconych majowych kapliczek przy polskich drogach; Matko wciąż niezmiennie trwająca w domu Kościoła, oddajemy się Tobie na nowo, a Ty - naucz nas wierzyć, ufać i kochać wraz z Tobą! Świeć nad nami jako Gwiazda Nadziei i prowadź nas, Polaków, ku prawdziwej odnowie naszej rzeczywistości! Amen.

                      o. Piotr Męczyński O. Carm.