Drodzy w Sercu Jezusa, bracia i siostry!

Ivan – jeden z sześciorga widzących z Medjugorie – mówi, że Matka Boża Królowa Pokoju kończy zawsze swoje objawienie odchodząc w znaku świetlistego krzyża.

Maryja, pokorna Służebnica Pańska, po macierzyńsku współcierpiała i współpracowała z Boskim Odkupicielem na Jego Via Dolorosa (por. J 19, 25), a teraz wniebowzięta uczestniczy w Jego wiecznej chwale.

Niebieska Matka w swoich licznych objawieniach niestrudzenie wskazuje nam ten świetlisty drogowskaz, wzywa do podążania śladami Jej Syna – „przez krzyż do Nieba”. Ona pierwsza przeszła tę jedyną drogę zbawienia, zjednoczona z Ofiarą Miłości swego najdroższego Syna, o czym w przejmujący sposób przypomina nam Pieta umieszczona w ołtarzowym tronie Oborskiego Sanktuarium.

„Maryja jest wzorem całkowitego zdania się na wolę Bożą: przyjęła odwieczne Słowo w sercu i poczęła Je w swoim dziewiczym łonie; zaufała Bogu i, z sercem przebitym mieczem bólu (por. Łk 2, 35), bez wahania dzieliła mękę swego Syna, odnawiając u stóp krzyża na Kalwarii swoje "tak", wypowiedziane podczas zwiastowania. (…)” – pisze papież Benedykt XVI w Orędziu na Światowy Dzień Chorego w 2008 roku.

Jako Wspólnota Miłości Matki Bolesnej pragniemy być znakiem Jej macierzyńskiej obecności pod krzyżem Jezusa dla wszystkich chorych i cierpiących. Jak uczy, w cytowanym już wyżej orędziu do chorych, papież Benedykt XVI: „Zjednoczona z Ofiarą Chrystusa, Maryja, Mater Dolorosa, która u stóp krzyża cierpi ze swoim boskim Synem, jest szczególnie bliska wspólnocie chrześcijańskiej, otaczającej opieką swoich cierpiących członków, którzy noszą znaki Męki Pańskiej. Maryja cierpi z tymi, którzy przechodzą próbę, razem z nimi żywi nadzieję i daje im pociechę przez swoje macierzyńskie wsparcie”.

Całkowicie oddani Matce Bolesnej bądźmy dla wszystkich chorych i cierpiących przedłużeniem ramion Ukrzyżowanej Miłości i czułej bliskości naszej Niebieskiej Matki.

„Idąc do chorych, aby świadczyć o Bożej miłości, wpatrujemy się w Jezusa Chrystusa, największego Lekarza, Dawcę życia, szczególnego Pielęgniarza człowieka i ludzkości. Od Niego uczymy się wrażliwości na człowieka chorego, niepełnosprawnego. To On pochylał się nad ich cierpieniem, uzdrawiał i wskrzeszał. To On utożsamiał się z chorymi i cierpiącymi, mówiąc: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (por. Mt 25, 40). On widział w człowieku nie tylko ciało, ale i duszę” (Bp Stefan Regmunt).

„Jezus jest lekarzem, który leczy lekarstwem miłości, bo bierze na siebie nasze cierpienie i zbawia. Wiemy, że Bóg potrafi zrozumieć nasze słabości, bo On sam ich doświadczył osobiście (por. Hbr 4, 15)” (papież Franciszek).

Tego właśnie uczymy się na Oborskiej Kalwarii, gdy razem z Matką Bolesną stajemy w świetle Chrystusowego Krzyża.

Jakże pięknie o krzyżu pisał św. Augustyn: „Patrz na krzyż. Kontempluj jego ramiona! Kochaj Ukrzyżowanego! Całuj ze czcią święte rany! Noś zawsze przy sobie krzyżyk! Kiedy czujesz się słaby – on ci da moc. Kiedy upadniesz – on cię podźwignie! Kiedy tracisz ducha w przeciwnościach losu i załamiesz się pod ciężarem trudności i niepowodzeń – on doda ci odwagi i cierpliwości! Kiedy płaczesz – on będzie ci pocieszeniem – on doda ci pewności. Kiedy go zawołasz – on ci odpowie! Chcesz wiedzieć, ile warta jest twoja dusza? Spójrz na krzyż! Chcesz poznać całą złość i powagę grzechu? Medytuj cierpienie i śmierć krzyżową Pana! Chcesz wiedzieć, jak bardzo Bóg nas kocha? Kontempluj krzyż Chrystusa. Niech krzyż Pana strzeże nas w życiu ziemskim, umacnia w godzinie śmierci, będzie ukoronowaniem naszej wieczności”. Amen.