4. Droga Rodzino Matki Bożej Bolesnej! Drodzy Przyjaciele Oborskiego Sanktuarium!

Nasz Biskup Płocki Szymon Stułkowski w liście pasterskim na tegoroczny Adwent napisał:

„Przed nami rok 2025, który będzie rokiem jubileuszowym w Kościele Powszechnym, a także jubileuszem 950-lecia biskupstwa w Płocku. Myślą przewodnią jubileuszu w całym świecie są słowa „Pielgrzymi nadziei”. My, w naszej Diecezji, łącząc te dwa wydarzenia, chcemy rozbudować te słowa, które zabrzmią: „Pielgrzymi nadziei – w drodze do źródła”. Jest to jakby spojrzenie wstecz, ale tylko po to, by odkryć to, co się wydarzyło u początków i przez wieki, by podziękować Bogu za dar wiary i za ludzi, którzy przekazywali ją z pokolenia na pokolenie. Źródłem, do którego pielgrzymujemy jest Jezus Chrystus, nasze Zbawienie. Myślimy także o 100-leciu objawień Jezusa Miłosiernego św. siostrze Faustynie w 2031 roku. Jak wiemy, siostry budują w Płocku Sanktuarium Miłosierdzia Bożego”.

Drodzy w Sercu Jezusa, bracia i siostry!

Już od kilku lat w moich listach wspominam Wam o tym , że „podążamy razem”, jako członkowie Wspólnoty „Pieta” i dzieci Kościoła Chrystusowego zbudowanego na Piotrowej Skale, w kierunku wielkiego Jubileuszu 2000 – lecia Odkupienia w Roku 2033.

Wcześniej wraz z całym ludem Bożym świętować będziemy Jubileusz 2025 – Rocznicy Narodzin naszego Pana Jezusa Chrystusa. A zatem od Jubileuszu Wcielenia przejdziemy do Jubileuszu Odkupienia. Z daru Opatrzności te dwa wydarzenia stanowić będą wielkie Boże „klamry” łączące nadchodzące 10 – lecie. W tym czasie wielkiej łaski dla Kościoła „podążajmy razem” śladami Boskiego Odkupiciela pod czułą opieką Maryi, prowadzeni przez Jej posłuszeństwo wiary, Jej „fiat” wypowiedziane podczas Zwiastowania w Nazarecie i pod krzyżem Syna na Kalwarii, prowadzeni przez światło Jej siedmiu boleści łączących pierwsze i ostatnie dni ziemskiej wędrówki naszego Pana. Ona w tej pielgrzymce wiary prowadzącej do radosnego spotkania ze Zmartwychwstałym Panem będzie naszą Matką i najpewniejszą Przewodniczką.

Z Nią będziemy „Pielgrzymami nadziei – w drodze do źródła”. Ona, Maryja Niepokalanie Poczęta, Boża Rodzicielka z Betlejemskiej Groty, Współcierpiąca pod krzyżem na Kalwarii, a wreszcie Wniebowzięta jest zawsze najbliżej tego Źródła, jakim jest otwarte Serce Jej Syna, Słowa Wcielonego, naszego Pana i Odkupiciela, a przez Niego, z Nim, i w Nim, cała Trójca Przenajświętsza. Ona też, jako czuła i troskliwa Matka, tronująca Narodowi Polskiemu z Jasnogórskiego Sanktuarium, pomoże nam wiernie trwać i czerpać moc przy ciągle żywym i odnawianym w wigilię paschalną źródle chrztu świętego, aby z coraz większym zaangażowaniem „uczestniczyć we wspólnocie Kościoła” dla ewangelizacji naszej umiłowanej ojczyzny i całego świata.

Ona jest Matką Wielkiej Soboty, Matką świętej nadziei, pierwszą strażniczką wielkanocnego poranka i czuwającą przy życiodajnym źródle Misterium Paschalnego Chrystusa.

Św. Jan Paweł II w encyklice Redemptoris Mater pisze: „Kościół wzmocniony obecnością Chrystusa (por. Mt 28, 20) pielgrzymuje w czasie do końca wieków, idąc na spotkanie Pana, który przychodzi; ale na tej drodze — pragnę to wyraźnie podkreślić — kroczy śladami wędrówki odbytej przez Maryję Dziewicę, która „szła naprzód w pielgrzymce wiary i utrzymała wiernie swe zjednoczenie z Synem aż do Krzyża” (RM 2).

„Właśnie na tej drodze-pielgrzymce Kościoła poprzez przestrzeń i czas, a bardziej jeszcze poprzez dzieje ludzkich dusz, Maryja jest obecna jako Ta „błogosławiona, która uwierzyła”, jako Ta, która „szła naprzód w pielgrzymce wiary”, uczestnicząc jak żadne inne stworzenie w tajemnicy Chrystusa” (RM 25).

„Maryja przeto nie tylko stała się „Matką-Karmicielką” Syna Człowieczego, ale także w sposób wyjątkowy „szlachetną towarzyszką” Mesjasza i Odkupiciela. „Szła naprzód w pielgrzymce wiary” — jak to zostało już ukazane poprzednio — a w tym pielgrzymowaniu aż do stóp krzyża dokonało się równocześnie Jej macierzyńskie współdziałanie z całym posłannictwem Zbawiciela, z Jego dziełem i z Jego cierpieniem. Na drodze takiej współpracy z dziełem Syna-Odkupiciela samo macierzyństwo Maryi ulegało jakby swoistemu przeobrażeniu, wypełniając się coraz bardziej „żarliwą miłością” do wszystkich, do których posłannictwo Chrystusa było zwrócone” (RM 39).

Gdy zbliżał się milenijny jubileusz 2000 – lecia narodzenia Jezusa Chrystusa nasz wielki Rodak na Stolicy Piotrowej ogłosił Rok Maryjny (1987 – 1988) w całym Kościele wyjaśniając, że „nie brakowało w ostatnich latach z różnych stron głosów sugerujących, że taką rocznicę wypadałoby poprzedzić analogicznym jubileuszem poświęconym uczczeniu narodzin Maryi” (RM 3).

Dlatego też wydaje się słuszne i jak najbardziej odpowiednie, aby Jubileusz 2000 – lecia Odkupienia w Roku 2033 poprzedził Rok poświęcony Matce Bożej Bolesnej, a może nawet okres siedmiu lat (2026 – 2032) dla uczczenia Siedmiu Boleści Maryi i Jej udziału w misterium Chrystusowego Odkupienia. Będzie to wyrazem miłości i wdzięczności dzieci Kościoła za wszystko co nasza Niebieska Matka dla nas uczyniła i wycierpiała, a zarazem najlepsze przygotowanie do uwielbienia Boskiego Odkupiciela i świętowania Jego Paschy w Roku 2033.

Pragnę też zwrócić uwagę, że trzy pierwsze boleści Maryi odnoszą się do okresu dzieciństwa Jezusa, dlatego słuszne wydaje się aby Rok, czy siedmioletni okres dedykowany Matce Bożej Bolesnej obchodzony był przed Rokiem 2033, tak aby to właśnie Maryja Mater Dolorosa przygotowała i wprowadziła nas w świętowanie Jubileuszu 2000 – lecia Odkupienia.

5. Drodzy bracia i siostry!

25 grudnia 2025 roku obchodzić będziemy 2025 rocznicę Narodzin naszego Pana Jezusa Chrystusa, a w święto Ofiarowania Pańskiego 2 lutego 2026, obchodzone tradycyjnie 40 dni po Bożym Narodzeniu, usłyszymy Ewangelię w której zawarte są prorocze słowa starca Symeona skierowane do Maryi, Matki Jezusa, o tym, że będzie On znakiem, któremu sprzeciwiać się będą, a Jej duszę miecz przeniknie (por. Łk 2, 34 – 35).

To proroctwo Symeona – zgodnie z tradycją i pobożnością Kościoła – rozważamy i czcimy jako pierwszą z siedmiu boleści Maryi. Dlatego dzień 2 lutego i cały Rok 2026 wydaje się najbardziej odpowiedni, aby rozpocząć siedem lat poświęconych Matce Bożej Bolesnej, które przygotują nas do Jubileuszu Odkupienia w Roku 2033.

Niech zatem Rok 2026, w którym świętować będziemy także Jubileusz 50 – lecia koronacji Cudownej Figury Matki Bożej Bolesnej w Oborskim Sanktuarium, rozpocznie naszą wspólną duchową wędrówkę i przygotowanie do wielkiego Jubileuszu 2000 – lecia Odkupienia.

Niech na tej drodze Maryja, Matka Siedmiu Boleści, będzie nam przewodniczką i pomaga każdego dnia coraz głębiej uczestniczyć w misterium paschalnym Chrystusa – wraz z Nim podążać „przez krzyż do chwały zmartwychwstania”.

6. Droga Rodzino Matki Bolesnej, Drodzy Przyjaciele Oborskiego Sanktuarium! Tak jak Wielka Sobota poprzedza Wielką Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, a każda sobota w ciągu roku poprzedza niedzielę, tak trzeba, aby Maryja Bolesna była naszą Przewodniczką w tym czasie przygotowania do Jubileuszu 2000 - lecia Paschy Chrystusa w Roku 2033.

Z daru i zamysłu Bożej Opatrzności temu celowi od blisko 25 lat służą cosobotnie Wieczerniki Maryjne (spotkania modlitewno – ewangelizacyjne) w Oborskim Sanktuarium. Pomaga w tym zarówno samo Święte Miejsce w Oborach, z jego maryjno – pasyjnym klimatem duchowym, jak też program sobotnich spotkań, głęboko kerygmatycznych, prowadzących pielgrzymów śladami Pana, można powiedzieć od wizerunku Chrystusa Ukrzyżowanego w kościele do figury Zmartwychwstałego w karmelitańskim Ogrodzie.

Oddając wszystko w ręce Boga pokornie ufamy, że sobotnie Wieczerniki w Oborach, które z daru i miłości Boga Ojca rozpoczęły się wraz z Jubileuszem 2000 – lecia Narodzenia naszego Pana i Zbawiciela, osiągną swoją „pełnię lat Chrystusowych” podczas Jubileuszu 2000 – lecia Odkupienia w Roku 2033.

„Podążajmy razem” gromadząc się coraz liczniej pod płaszczem Maryi w Jej Oborskim Domu. Trzymajmy się mocno Jej dłoni jako „Pielgrzymi nadziei” – razem z Maryją podążajmy każdego dnia paschalną drogą Chrystusa – „przez krzyż do Nieba”. Brak nadziei nie zranił nigdy Jej matczynego Serca. W tej „Wielkiej Sobocie Dziejów”, którą obecnie przeżywamy Maryja jest  po macierzyńsku obecna i mówi do każdego, jak do siostry Łucji w Fatimie: „Moje Niepokalane Serce będzie twoim schronieniem i drogą, która cię zaprowadzi do Boga”. Oto duchowy Wieczernik, w którym Maryja, Matka Kościoła, pragnie zgromadzić wszystkie swoje dzieci i przygotować na chwalebny powrót Chrystusa.

7. Jej macierzyńskiej opieki i pomocy doświadczają tutaj – na Oborskiej Kalwarii – w szczególny sposób wszyscy chorzy i cierpiący. Mater Dolorosa obejmuje ich swoim czułym spojrzeniem, wyjednuje potrzebne łaski i oświeca drogę własnym przykładem.

Św. Jan Paweł II w Liście Apostolskim Salvifici Doloris z 1984 roku napisał o Niej: „Jako świadek męki Syna, dzięki obecności i jako jej uczestniczka poprzez współcierpienie, Maryja dała jedyny w swoim rodzaju wkład w ewangelię cierpienia, przeżywając już wcześniej to, co św. Paweł wyraził w słowach: „W moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1, 24). Ma też Ona najszczególniejsze prawo powiedzieć, że dopełnia w swym własnym ciele — jak i w swej duszy — tego, czego nie dostaje cierpieniom Chrystusa. (…)

Nie dość na tym, Boski Odkupiciel pragnie dotrzeć do serca każdego cierpiącego człowieka poprzez serce swojej Najświętszej Matki, pierwszej i najdoskonalszej wśród wszystkich odkupionych. Jak gdyby przedłużając to macierzyństwo, które za sprawą Ducha Świętego dało Mu życie, Chrystus przed swoją śmiercią powierza Maryi, zawsze Dziewicy, nowy rodzaj macierzyństwa — duchowego i powszechnego — wobec wszystkich ludzi, tak, by każdy w swym pielgrzymowaniu wiary mógł razem z Maryją trwać w ścisłym zjednoczeniu z Nim aż po Krzyż i by każde cierpienie, odrodzone mocą tego Krzyża, stawało się w słabości człowieka prawdziwą mocą Bożą. (…)

I dlatego Kościół upatruje we wszystkich cierpiących braciach i siostrach Chrystusa jakby wieloraki podmiot swojej nadprzyrodzonej siły. Jakże często do nich właśnie odwołują się pasterze Kościoła, u nich właśnie szukają pomocy i oparcia! (…) Uczestnicy cierpień Chrystusa przechowują w swoich własnych cierpieniach najszczególniejszą cząstkę nieskończonego skarbu Odkupienia świata i tym skarbem mogą się dzielić z innymi.”.

Drodzy bracia i siostry! Pomagajmy chorym w tym spotkaniu i zjednoczeniu w miłości z Chrystusem Ukrzyżowanym, w pełnym całkowitego zawierzenia Bogu przyjęciu krzyża jako udziału w zbawczej Męce Chrystusa dla dobra ich rodzin, Kościoła i całego świata. Pomagajmy im odkryć zbawczą moc cierpienia przeżywanego w jedności z Jezusem Cierpiącym, i doświadczyć, że stają się prawdziwymi duchowymi dobrodziejami dla tak wielu ludzi.

Z całą pewnością jest to jedno z najtrudniejszych zadań naszego towarzyszenia i posłudze osobom chorym i cierpiącym, a w nich samemu Chrystusowi. Maryja Współcierpiąca, stojąca cicho pod krzyżem Syna, będzie naszą najlepszą Nauczycielką w tym cichym, codziennym, pełnym współczucia i miłości, czuwaniu przy chorych. Tymi myślami pokornie dzielę się z Wami na progu Adwentu 2023 Roku i w perspektywie bliskiego już Jubileuszu 2000 – lecia Odkupienia 2033 Roku.

Wierzę głęboko, że miarę zbliżania się tego wielkiego Jubileuszu coraz większym blaskiem jaśnieć też będzie w całym Kościele chwała Matki Bożej Bolesnej, współcierpiącej ze swoim Synem na Jego Via Dolorosa – prawdziwej „Współodkupicielki”, jak powiedział o Niej Św. Jan Paweł II. Będzie to źródłem wielkiej radości i pociechy dla wszystkich dzieci Kościoła, a szczególnie tych najmniejszych i najbardziej cierpiących, którzy codziennie po cichu, jak Maryja pod krzyżem, jednoczą się w miłości z Boskim Odkupicielem, naszym Panem Jezusem Chrystusem.

8. Drodzy bracia i siostry! Kochana Rodzino Matki Bożej Bolesnej! Kończąc mój List pozdrawiam serdecznie z ciszy Oborskiego Karmelu i polecam każdego z Was i Wasze Rodziny oraz wszystkich naszych Drogich Chorych czułej opiece i orędownictwu Maryi Niepokalanej, Patronki naszego adwentowego czuwania. „Podążajmy razem”, pocieszając i wspierając, podtrzymując jedni drugich, na radosne spotkanie z Bożym Dzieciątkiem, niosąc wszystkim światło pokoju i nadziei.

Z darem Chrystusowego błogosławieństwa + Wasz O. Piotr OCarm.