Któż jak Bóg!

Wprowadzenie

Drodzy w Chrystusie Panu, bracia i siostry!

Z czcigodnej Groty Objawień we włoskim Monte Sant’ Angelo na górze Gargano przybywa do nas wierna kopia figury św. Michała Archanioła.

Boży Archanioł wyszedł na zewnątrz swej Świętej Groty i przybył do nas, aby wyciągnąć swój zwycięski miecz, przeciąć kajdany grzechu i zmusić do ucieczki złego ducha, który zagraża zbawieniu ludzkości. Przychodzi, aby przynieść pociechę strapionym, pokój zalęknionym, zdrowie chorym, siłę słabnącym, nadzieją zrozpaczonym, ocalenie tonącym w nałogu; przybywa, aby powiedzieć: Odwagi, nie lękaj się! Zaufaj Bogu! Któż jak Bóg!

Wszyscy, którzy przybyli dzisiaj do Oborskiego Sanktuarium i pragną modlić się u stóp Niebieskiego Księcia, niech odnajdują wiarę i nadzieję oraz pewność, że Bóg naprawdę istnieje, bezgranicznie nas kocha i przez Bożego Posłańca strzeże nas od zła.

I

Kościół zawsze zwracał się do św. Michała Archanioła jako do swego Opiekuna i Patrona. On jest księciem i wodzem zastępów niebieskich którego Kościół zawsze wzywał, aby wspomagał wiernych przeciwstawić się demonowi, który „jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć” (l P 5, 8).

Dlatego Papież Leon XIII w roku 1884 napisał specjalną modlitwę do św. Michała Archanioła, którą polecił wydrukować i rozesłać do wszystkich w świecie biskupów, ordynariuszy diecezji.

Ojciec Święty prosił, aby odmawiać ją po każdej Mszy świętej i sam wielokrotnie odmawiał ją w ciągu dnia:

„Święty Michale Archaniele, wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Niech go Bóg pogromić raczy, pokornie o to prosimy, a Ty, Wodzu Niebieskich Zastępów, szatana i inne duchy złe które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen”.

Kardynał Battista Nasalli Rocca wspomina w swoim liście pasterskim z 1946 roku: “Leon XIII odmawiał tę modlitwę głosem wibrującym i potężnym: słyszeliśmy ją wiele razy w bazylice watykańskiej".

Św. Jan Paweł II przypominając tę modlitwę powiedział: „Zapraszam was wszystkich, abyście jej nie zapomnieli, abyście ją odmawiali, aby otrzymać pomoc w walce przeciw siłom ciemności i przeciw duchowi tego świata” (24 kwietnia 1994).

W 1987 r. papież przybył do sławnego sanktuarium Św. Michała Archanioła na Górę Gargano w Italii, aby prosić go o pomoc i opiekę dla Kościoła Św.

Św. Ojciec Pio wezwania i modlitwy do tego potężnego Anioła zalecał jako niezawodny środek zaradczy przeciwko nieporozumieniom i kłótniom w rodzinach oraz skuteczną pomoc w walce z pokusami złego ducha.

Kiedy jedna z jego córek duchowych znalazła się w sytuacji po ludzku nie do rozwiązania, Ojciec Pio zamiast udzielić jej porady, zapytał: „Czyżbyś nie miała adwokata w swojej miejscowości?”. Kobieta wróciła do domu i udała się do kościoła, aby modlić się do patrona miejsca, którego święto wtedy obchodzono, a był nim święty Michał Archanioł. Podczas modlitwy jej wzrok zatrzymał się na słowach: „O chwalebny mój obrońco i adwokacie, Święty Michale”. Wtedy zrozumiała swego kierownika duchowego. Zaczęła się modlić i dzięki Archaniołowi rozwiązały się jej problemy.

Ojciec Pio znał bardzo dobrze wielkość i potęgę św. Michała. Pragnął aby wszystkie jego dzieci duchowe oddawały cześć i kochały tego wielkiego Archanioła. Swojej córce duchowej Linie Fiorellini wysłał obrazek św. Michała ze słowami: „Niech święty Michał wspomaga cię i broni przed wrogiem piekielnym”.

Ksiądz Giuseppe Del Ton, bliski przyjaciel Ojca Pio, napisał: „Ojciec Pio często odmawiał modlitwę do św. Archanioła napisaną przez papieża Leona XIII, w czasie pontyfikatu którego przyszedł na świat.

Bł. ks. Bronisław Markiewicz, Założyciel Zgromadzenia Księży Michalitów, pisze:

„Wszyscy szukają szczęścia, a przecież niewielu je osiąga, gdyż idą przez życie sami, bez doświadczonych przewodników, zadufani we własne siły i w swój rozum. Dlatego często stają się łupem złych duchów. Św. Michał Archanioł objawiając się świątobliwej siostrze Filomenie, klarysce, powiedział: „Szczęśliwy naród, szczęśliwe miasto, szczęśliwa rodzina, szczęśliwy człowiek, który mnie się poświęca – ci bowiem nie zginą”.

Święta siostra Faustyna, której Chrystus zlecił misję głoszenia światu orędzia o Bożym Miłosierdziu, pisze: „29 IX. W dzień św. Michała Archanioła widziałam tego wodza przy sobie, który mi powiedział te słowa: Zlecił mi Pan, abym miał o tobie szczególne staranie. Wiedz, że jesteś nienawidzona przez zło, ale nie lękaj się. Któż jak Bóg! – I znikł. Jednak czuję jego obecność i pomoc.” (Dzienniczek, 706).

W Godzinkach ku czci św. Michała śpiewamy: „Walka, która na niebie kiedyś się odbyła, dotąd się jeszcze w świecie Bożym nie skończyła”.

Owa walka przenosi się także na teren ludzkiego serca. Każdy ma swoje pokusy, swoje walki i swoje Westerplatte, którego trzeba bronić. To w sercu łaska walczy z grzechem, dobro ze złem, świętość z przeciwnością, gorliwość z oziębłością. Święty Michał Archanioł wzywa nas do bezkrwawego boju o Królestwo Boże w sobie i w innych, w Kościele i świecie.

Bóg ma zajmować w moim życiu najważniejsze miejsce, ma być gospodarzem mojego serca, a nie – ledwie tolerowanym lokatorem, który nie powinien wtrącać się w moje sprawy osobiste.

„Hebrajskie Mi-ka-el znaczy: „Któż jak Bóg?” I to jest ta pierwsza sprawa – czy my naprawdę wierzymy, że Bóg jest najważniejszy na świecie? Czy Bóg w Trójcy Świętej Jedyny, Ojciec, Syn i Duch Święty, jest na pierwszym miejscu w moim życiu? Czy buduję dom mego życia na skale, którą jest Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały oraz Jego Ewangelia Miłości, moc Jego łaski i miłosierdzia, czy na sobie samym i na tym co jest tylko piaskiem, który zmyje pierwsza większa pokusa szatańska i próba życiowa? Czy pamiętam, że życie duchowe jest nieustanna walką, a celem mojego ziemskiego pielgrzymowania jest Niebo?

O wielki Książę Niebieski, najwierniejszy Stróżu Kościoła, święty Michale Archaniele, […] Bądź moją mocą przez całe życie, abym nigdy nie obraził Pana Boga myślą, słowem lub uczynkiem. Broń mnie przeciw wszelkim pokusom szatańskim, głównie przeciw tym, które atakują wiarę i czystość, a w godzinę śmierci uproś pokój mej duszy i zaprowadź do ojczyzny wiecznej. Amen.

II

Drodzy w Sercu Jezusa, bracia i siostry!

Św. Michał Archanioł w znaku swej czcigodnej figury z Groty Objawień na Górze Gargano przybywa na Oborskie Wzgórze do tronu Maryi, Królowej Aniołów. Przybywa w piątkowe popołudnie (29 maja A. D. 2015) w godzinie gdy wierni gromadzą się od lat na cotygodniowej Mszy Świętej – Nowennie ku czci Matki Bożej Bolesnej. Przybywa punktualnie. Nie przybywa jednak sam. Przychodzi z hołdem do swej Pani i Królowej w asyście naszych aniołów stróżów. Albowiem każdy z nas, niezależnie od wyznania, narodowości, koloru skóry i czasów, w których przyszło mu żyć, ma swojego niebieskiego opiekuna – Anioła Stróża. Bóg Ojciec dał go wszystkim, bez wyjątku: chrześcijanom, poganom, sprawiedliwym, grzesznikom.

Jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego:

Życie ludzkie od dzieciństwa aż do zgonu jest otoczone opieką i wstawiennictwem aniołów. Każdy wierny ma u swego boku anioła jako opiekuna i stróża, by prowadził go do życia. Już na ziemi życie chrześcijańskie uczestniczy – przez wiarę – w błogosławionej wspólnocie aniołów i ludzi, zjednoczonych w Bogu (KKK, 336).

Przypomina nam o tym także świadectwo świętych mistyków. Święta Siostra Faustyna Kowalska w swoim Dzienniczku zanotowała:

Ujrzałam anioła stróża, który mi towarzyszył w podróży aż do Warszawy. Kiedy weszłyśmy do furty (klasztornej) – znikł.

Kiedy przechodziłyśmy koło malej kapliczki ­(...) w jednej chwili ogarnęła mnie obecność Boga i napełnił mnie Pan swoim ogniem miłości. W takich chwilach zawsze poznaję lepiej wielkość Jego Majestatu.

Kiedy wsiadałyśmy do pociągu w Warszawie do Krakowa, znowu ujrzałam swego anioła stróża obok siebie, który się modlił kontemplując Boga, a myśl moja szła za nim, a kiedy weszłyśmy do furty klasztornej – znikł.

W piątek 26 kwietnia 1935 roku apostołka miłosierdzia Bożego wracała z pośpiechem do domu. Po nabożeństwie wyszła z kaplicy w Ostrej Bramie i udała się do klasztoru. W swoim Dzienniczku relacjonuje:

Kiedy uszłam parę kroków zastąpiło mi drogę całe mnóstwo szatanów, którzy mi grozili strasznymi mękami i dały się słyszeć glosy: odebrała nam wszystko, cośmy przez tyle lat pracowali. Kiedy się ich zapytałam: – Skąd was takie mnóstwo? Odpowiedziały mi te złośliwe postacie: ­ Z serc ludzkich. Nie męcz nas. Widząc ich straszną nienawiść do mnie, prosiłam Anioła Stróża o pomoc. I w jednej chwili stanęła jasna i promienna postać Anioła Stróża, który mi rzekł: – Nie lękaj się, oblubienico Pana Mojego. Duchy te nie uczynią ci nic złego bez pozwolenia Jego. Natychmiast znikły złe duchy, a wierny Anioł Stróż towarzyszył mi w sposób widzialny do samego domu. Spojrzenie jego skromne i spokojne, a z czoła tryskał promień ognia (Dz, 418-419).

Dziękowałam Bogu za Jego dobroć, że nam daje Aniołów za towarzyszy. Ach, jak mało się nad tym ludzie zastanawiają, że zawsze mają przy sobie takiego gościa i zarazem świadka wszystkiego. Grzesznicy, pamiętajcie, że macie świadka czynów swoich (Dz, 630).

Jak mówi papież Pius XI: Nie powinno się nigdy zapominać o obecności Anioła Stróża, tego niebieskiego księcia, który nigdy nie powinien się za nas wstydzić.

Słowo Boże skierowane do każdego z nas mówi: Aniołom swoim dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach.