List Biskupa Płockiego Piotra Libery odczytany podczas Mszy Świętej Pogrzebowej

Czcigodny i Drogi Ojcze Piotrze!

W tych dniach Pan powołał do siebie śp. Krystynę Męczyńską, mamę Ojca Piotra. Wiadomość tę przyjąłem z wielkim żalem i smutkiem.

W pierwszej prefacji za zmarłych kapłan wypowiada słowa, że „życie wiernych zmienia się, ale się nie kończy”. Jest to głęboka prawda, że tu na ziemi pielgrzymujemy do domu Ojca. Niech to będą słowa otuchy i nadziei dla Drogiego Ojca oraz całej pogrążonej w żałobie Rodziny. W godzinie pogrzebu dziękuje Bogu za jej szlachetne życie, także za to, że wychowała i oddała na służbę Kościołowi syna, który jako karmelita od lat gorliwie posługuje w Sanktuarium w Oborach w Diecezji Płockiej.

Bogu Miłosiernemu polecam w modlitwie śp. Krystynę i modlę się o niebo dla niej. Przekazuję także moje pasterskie błogosławieństwo – w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego!

                                                                                     + Piotr Libera

                                                                                     BISKUP PŁOCKI

Płock, dnia 29 stycznia 2018 r. 

Fragment z homilii pogrzebowej wygłoszonej przez O. Piotra O. Carm.:

„We wszystkich okolicznościach naszego życia powinniśmy pamiętać o celu naszej ziemskiej pielgrzymki, którym jest Niebo i o tym, co nadaje prawdziwy sens i wartość naszemu życiu.

Sługa Boży kardynał Stefan Wyszyński powiedział: „Całe nasze życie tyle jest warte, ile jest w nim miłości”.

„Warunkiem bycia gotowymi na spotkanie z Panem jest nie tylko wiara, ale i chrześcijańskie życie pełne miłości dla bliźniego – podkreśla papież Franciszek. 

– Jeśli czuwamy i staramy się czynić dobro, czujni poprzez gesty miłości, dzielenia się, służenia innym w potrzebie, możemy zachować spokój w oczekiwaniu na przyjście oblubieńca. Pan może przyjść w każdym momencie, a także śmierć w śnie nas nie przestraszy, ponieważ mamy zapas oliwy zgromadzony dobrymi czynami każdego dnia”.

„Naucz mnie Panie miłości codziennej, co prosty uśmiech w dotyk Boga przemienia” – napisała młoda karmelitanka z Gdyni.

Drodzy Moi! Myślę, że wszyscy takiej właśnie pięknej miłości doświadczamy i uczymy się zawsze najpierw od matki.

Biskup Płocki Piotr Libera w jednej z homilii podkreślał: „Iluż z nas, biskupów i księży, może z wdzięcznością powiedzieć to, co św. Augustyn powiedział o swojej matce św. Monice: „To, kim się stałem i w jaki sposób, zawdzięczam mojej matce!”.

„Pierwsze seminarium to on miał w domu” – powiedziała o swoim synu pani Marianna Popiełuszko.

Także i ja mogłem tego wszystkiego doświadczyć w moim domu rodzinnym.

Pamiętam, jak podczas jednego z moich ostatnich spotkań z mamą w domu, gdy już leżała bardzo cierpiąca, podszedłem do jej łóżka, aby się pożegnać przed wyjazdem do klasztoru w Oborach. Ucałowałem z miłością jej matczyne dłonie i czoło, i powiedziałem: Mamusiu, pomodlimy się teraz razem i udzielę Ci błogosławieństwa. Położyłem moje kapłańskie dłonie na głowie mamy i naznaczyłem znakiem krzyża na czole. Wtedy ona chwyciła moje namaszczone dłonie, ucałowała z wiarą i powiedziała: Dziękuję, Synku. Teraz ja położę moje matczyne dłonie na Tobie i jako matka ciebie pobłogosławię. Ukląkłem przy jej łóżku i ze wzruszeniem przyjąłem matczyne błogosławieństwo na dalszą drogę mego życia oraz służby Bogu i ludziom. Przypomniałem też sobie słowa, które mama wypowiedziała do mnie w dniu Prymicji, odprawionej ponad 26 lat temu właśnie w tym kościele św. Maksymiliana:

"Błogosławieństwo twojej matki niech idzie z tobą. Maryja, Królowa kapłanów, niech cię otoczy swoją opieką".

Dzisiaj dziękuję Ci, Ukochana Mamo, za to świadectwo żywej wiary i zaufania Bogu w codziennym życiu, a szczególnie w godzinie Twojej życiowej Kalwarii, i za Twoje błogosławieństwo, które towarzyszyć mi będzie zawsze, tak jak Twoje matczyne serce.

Ks. Jan Twardowski pisał:

„Do nieba wiedzie miłość.

Można odejść i wciąż być blisko…”.

Kochana Mamo! Zawsze dawałaś miłość i uczyłaś miłości, rozdawałaś siebie, nie szczędziłaś siebie, pozwalałaś się łamać jak biały opłatek w wigilijny wieczór, jak hostia na ołtarzu, bo kochałaś bez miary, do końca…

Dzisiaj mówimy do Ciebie: Do zobaczenia w niebie. Dziękujemy za miłość, która nigdy nie ustaje. Niech Bóg przytuli Cię do swojego Serca”.

PODZIĘKOWANIE

Drodzy Parafianie i Pielgrzymi Matki Bożej Bolesnej!

Drodzy Przyjaciele Oborskiego Karmelu!

                                                                         o. Piotr Męczyński O. Carm.